3.ooo homoj partoprenis la manifestacion de ĜKL [1] en Barcelono kun la agitvortoj :

LIBERIGON POR LAURA, SUBPREMADO SUFIĈAS – NE AL LA LABORA REFORMO, NEK KAPITULACI NEK PAKTI, ESTAS HORO BATALI.

La agitvortoj plej ŝatataj estis : “Liberon por Laura, senpostenigon por Puig”, “Laura, aŭskultu, ni daŭrigas la lukton”, “Ne al la labora reformo”, “Nek labora reformo nek socia pakto”, “La friponoj mortigas elefantojn” [2] ktp.

Fotis Babtrans

La manifestacio de ĜKL je la 1a de majo en Barcelono havis tre apartan signifon por ĉiuj ni, kiuj kundividis spacon por la protesto kaj la postulo. La ŝtato kidnapis nian kamaradinon Laura Gómez. Nur tiel ni povas nomi la politik-juĝan decidon ordoni prizonon kontraŭ iu, kies sola delikto estas bruligi skatolon kun monsimilaj paperoj je strat-teatraĵo, denuncanta la kapitalismon.

Laŭ ĜKL tiu ĉi 1a de majo estas la lukto kontraŭ la hontiga subpremado, kiun la ŝtato realigas kontraŭ tiuj, kiuj protestas pro la rajtoperdo, kiun tagon post tago pretigas la politikistoj kaj la financistoj por pliriĉiĝi.

La manifestacio haltis antaŭ la palaco de la Ĝeneralitato (registaro) de Katalunio por legi manifeston, verkita de Guillem Martínez, fare de la Ĝenerala Sekretario de ĜKL-Barcelono, Ángel González. La manifestacio daŭris ĝis la Ramblas kaj poste laŭ la Passeig Colom ĝis la centra ejo de la poŝtservo, kie parolis la Ĝenerala Sekretario de ĜKL Jacinto Ceacero, la ano de ĜKL-Barcelono Javier Zapata kaj la familio de Laura Gómez, kiu legis por ni vortojn senditajn el la prizono de Laŭra Gómez :

‹‹El la prizono mi deziras sciigi al ĉiuj gekamaradoj, ke mi fartas bone. Ke koni la helpon kaj solidarecon de mia familio, de miaj geamikoj kaj de ĉiuj gekamaradoj plifortikigas min. Ke mi dankas la solidarecajn agojn, kiuj estas faritaj por postuli mian liberigon.

‹‹Mi kredas, ke nun pli ol neniam ni devas esti unuiĝintaj kaj ni devas daŭrigi la batalon. Ni ne devas halti. Ni ne rajtas timi.

‹‹Baldaŭ mi eliros el tiu ĉi prizono kaj ree mi estos kun ĉiuj vi sur la stratoj,batalante por la socia revolucio.

‹‹Mi amas ĉiujn vin. Vivu la Unua de Majo kaj vivu la ĜKL !

‹‹Saluton kaj anarkion.››

Barcelono, la 1an de majo de la 2012a

Mi ne povas ĉesi raporti. Mi komencas sendi raporton kiel en la dua parto aŭ en la dua jaro de la raportaro. Hodiaŭ mi sendos raporton pri la nuna situacio kiel en la komenco.

La 01an de aprilo 2012

Kia esta la nuna stato de Japanio unu jaron poste ?
En Japanio ofte okazas grandaj tertremoj, sed kutime ili atakas nur iun gubernion aŭ iun malgrandan regionon, do tiuj tertremoj havas lokajn nomojn, ekzemple, Tertremego de Hanŝin/Aŭaĵi kaj Tertremo de Niigata-Ĉuuecu, sed ĉi-foja tertremo estas nomata « Tertremego de Nordorienta Japanio », ĉar ĝi atakis la tutan nordorientan parton de Japanio, nome preskaŭ du-trionojn de la tuta marbordo de la Pacifika Oceano. Krome ĝin sekvis la terura nuklea akcidento, do oni ne povas simple resumi aŭ raporti la katastrofon, eĉ unu jaron poste. Tial estas tre malfacile raporti, kia estas la nuna stato de la damaĝitaj regionoj kaj entute Japanio. Por ke vi povu bone vidi la situacion, mi citos voĉojn de suferantoj kun iom da klarigoj.

Terkulturado
« Ĉu ni ne povos rikolti rizon en tin distrikto Otomo ? » demandis sin s-ro Murakami Cutomo 41-jara. En lia distrikto 90% de la 120-hektaraj rizkampoj estas inunditaj de la cunamo. « Eble mi devos serĉi alian laboron. »
En tri gubernioj Iŭate, Mijagi kaj Fukuŝima entute 18282 hektaroj da kampoj estis inunditaj. Meznombre 20% jam fariĝis kultureblaj, kaj la registaro celas reordigi ĉiujn kampojn en 3 jaroj.
En Fukuima troviĝas alia problemo ; malpurgitaj kampoj per cezio. Kampoj estas vastaj, do estas preskaŭ ne eble perfekte purigi ilin. Ĉu la terkulturistoj povos planti rizplantojn, kaj en aŭtuno povos vendi la rikoltitan rizon ? Multaj terkulturistoj estas maljunaj kaj ne havas kuraĝon denove prunti monon por restarigi sian kamparon. S-ro Sugaŭara Tacuja, kiu produktas florojn, diras : « Nemalmultaj maljunaj terkulturistoj ne volas heredigi sian profesion al siaj gefiloj. Mi timas, ke malaperos terkulturistoj post kelkaj jaroj, kiam kampoj fariĝos kultureblaj. » (Laŭ la ĵurnalo Mainiĉi, la 29an de februaro 2012)

Laboristoj, kiuj perdis laboron pro la katastrofo
En la urbo Iŝinomaki, Mijagi, venas multaj homoj al Laborpera Oficejo. Tiu urbo, la plej granda fiŝkaptista urbo en la damaĝitaj regionoj, suferis pro granda damaĝo kaj la fiŝkapta industrio preskaŭ mortis. 56-jarulo, kiu laboris kiel ŝoforo antaŭ la katastrofo, diras : « Se mi serĉus laboron en aliaj gubernioj, mi povus trovi ĝin, sed mi havas familion ĉi tie kaj ne povas translokiĝi al fora loko. »
37-jarulino, kiu laboris en fabriko pri fiŝkaptado, diras : « Mi havas du gefilojn, do mi serĉas laboron kun la kondiĉo, ke mi povu ferii sabate kaj dimanĉe, sed ne troviĝas tia laboro. »
En januaro en la tri gubernioj 140000 homoj serĉis laboron. Senlaboruloj rajtas ricevi subvencion de la ŝtato dum limigita periodo. La registaro plilongigis la periodon, konsiderinte grava malfacilan situacion de laboristoj, sed fine de tiu aprilo tiu periodo por iu tavolo de homoj finiĝos, kaj naskiĝos pli ol 10 mil sensubvenciaj senlaboruloj, kaj en septembro al ĉiuj senlaboruloj tiu periodo finiĝos.

Atomcentrala akcidento de Fukuŝima
La 26an de marto s-ro Macumoto Ĵuniĉi, proparolisto de TEPCO, klarigis pri la stato de la reaktoro n-ro 2 : « La nivelo de akvo en la reaktoro estas malalta, kompare kun la kvanto de enverŝita akvo, sed la akva temperaturo estas 48-50 gradoj, do ni supozas, ke la brulaĵoj estas malvarmigitaj. »
TEPCO esploras la internon de la reaktoroj per fotiloj, sed ankoraŭ ne estas klara, kia estas la stato ene. En la sama tago TEPCO publikigis, ke akvo enhavanta alte radioaktivajn substancojn, inkluzive de stroncio, eliris en la maron. La kvanto estas 80 litroj kaj ĝi enhavas 11,2 miliardojn da bekereloj da radioaktiveco. En decembro la registaro publikigis, ke la reaktoroj nun estas stabilaj, sed ĉio dependas de « supozoj », ne de faktoj. Por kio la registaro tiel facilanime konstatis la sekurecon ? Respondi estas facile : konstatigi al la popolanoj, ke la akcidento ne estis tiel grava, kaj komenci refunkciadon en aliaj centraloj.
En la centraloj de Fukuŝima daŭra kaj kvazaŭ sencela laboro en la malpurigita loko lacigas laboristojn. Post la akcidento ili okupiĝis pri la riparado kiel sia misio, sed jam tia entuziasmo malaperis. Ĉu TEPCO povos dungadi 50 mil - 100 mil kapablajn laboristojn dum la venontaj 30-50 jaroj ĝis la malkonstruo de tiuj reaktoroj ? Nun la fako pri atomenergio en universitatoj estas la plej malpopulara inter studentoj. Kiuj volos kaj povos okupiĝi pri tiu malespera laboro ?

Refunkciigo de atomreaktoroj
Nun ĉiuj 54 atomreaktoroj krom unu haltas. Pro tio la industria mondo timas, ke elektro mankos en somero, kaj premas la registaron pri la refunkciigo de la reaktoroj. Responde al tiu postulo, la registaro planas refunkciigi la reaktorojn n-roj 3 kaj 4 de Ooi en la gubernio Fukui. Subministerio pri Nuklea kaj Industria Sekureco konstatis, ke tiuj estas tenataj sufiĉe sekuraj, kaj surbaze de tiu konstato, tri ministroj juĝis, ke la refunkciigo de tiuj du ne havos problemon, kaj komencos persvadi la koncernatajn urbojn.
57% de la urboj kaj vilaĝoj situantaj en la radiuso de 30 kilometroj de atomcentralo aprobas refunkciigon, kondiĉe ke la registaro montros la klaran kondiĉaron kaj sekurecon por tio.
Kial ili tiel facilanime povos aprobi la refunkciigon, kiam ankoraŭ ne finiĝis esploro pri la akcidento en Fukuŝima ? Krome oni nove trovis fendegojn ĉirkaŭ la reaktoroj, kiuj povos kaŭzi tertremon kaj detrui tiujn. La 31an de marto Klerulantaro vokita de la registaro publikigis la teruran prognozon pri la eventuala grandega tertremo en la Pacifika Oceano laŭ la suda Japanio. Laŭ tiu prognozo la plej granda cunamo altos 34,4 metrojn. Ĉu la japanaj reaktoroj povos kontraŭstari tiun tertremon kaj la cunamon ? La registaro estas vere kuraĝa, riskonte la estontecon de Japanio kaj la vivon de la japanoj.

Suferantoj de la nuklea akcideno
Plejparto de la japanoj volas haltigi ĉiujn atomreaktorojn. S-ro Ozaki Muneharu 75-jara, kiu rifuĝis de la nuklea akcidento en Fukuŝima, diras : « Malfunkciigu ĉiujn reaktorojn. Tiuj tute ne estas sukuraj. TEPCO nenion povas fari por solvi la problemon. Ĝi zorgu pri nia vivo, post kiam ni devos lasi la provizoran domon. Se daŭros tiu situacio, ni estos forgesitaj. Tion mi plej timas. »
S-ino Tanaka Ŝinobu, kiu rifuĝis de la vilaĝo Iitate, Fukuŝima, diras : « La informo pri radioaktiveco en mia vilaĝo venis tro malfrue. Ni rifuĝis fine de majo ! La registaro kaj TEPCO senkaŝe klarigu ĉion al ni. Mia vivo pli kaj pli malfacilas. En la vilaĝo mi povis mem kulturi legomojn, sed ĉi tie mi devas aĉeti ĉion. Mi estas senlabora. Mi ne povas reakiri nian antaŭan vivon per malgranda kompensa mono de la registaro kaj TEPCO. »
Multaj lokoj estas kovratitaj de radioaktivaj substancoj. En lernejoj kaj infanĝardenoj infanoj ne povas ludi ekstere. Oni purigas la teron, ĉefe deskrapinte malpuran surfacon, sed la efiko ne estas tiel granda. La rezulto de modelaj lokoj de purigado publikiĝis la 26an de marto jene :
Kampo A en la vilaĝo Kauamata : 3,0 mikro-sivertoj —> 1,7 mikro-sivertoj
Kampo B en la urbo Minami Sooma : 1,3 —> 1,1
Kampo C en la urbo Namie : 10,0 —> 5,7
Ĉirkaŭ la urba oficejo de la urbo Tomioka : 11,5 —> 3,8

En la urboj Fukuŝima kaj Koorijama malproksimaj de la reaktoroj la ciferoj estas respektive 0,274 kaj 0,544 (la 19an de marto). En mia urbo 250 kilometrojn fora de la centralo de Fukuŝima la cifero estas 0,03, kaj tiu onidire estas normala, do ĉiuj ciferoj en Fukuŝima estas treege grandaj.
Ne nur Fukuŝima, sed ankaŭ Tokio kaj la ĉirkaŭaj gubernio suferas pro malpurigita tero kaj rubaĵoj. Kien oni povos forĵeti malpuraĵojn. Neniu solvo en la malgranda Japanio.

Menso-stato de suferantoj
Kumagai Ŝota 9-jara kaj Ajane 6-jara, kiuj perdis sian patron 37-jaran en la cunamo en la urbo Oofunato, diris : « Paĉjo iris al la ĉielo, sed li ofte aperas kun ridoj en diversaj lokoj, ekzemple inter floroj. » « Mi vidis paĉon inter la steloj, kiam mi suprenrigardis en vespero. » « En mia sonĝo li ofte aperas. Kiam mi diris al li, ke mi manĝis la tutan manĝaĵon, li gratulis kaj laŭdis min. »
(la ĵurnalo Mainiĉi, la 22an de marto)

S-ro Kjoono Micuo 72-jara, kiu perdis sian edzinon kaj filinon en la cunamo, “Mi havas peksenton pro tio, ke mi ne povis savi ilin. Dum la jaro mi pardonpetadis de ili, bruligante incenson en la altaro. Kvankam mi prenas medikamenton, mi ne povas dormi bone.
(la ĵurnalo Akahata, la 12an de marto)

S-ro Nakaŝita Daiki, budhisma bonzo, kiu agadas por preventi sinmortigojn, diras : “ En la kvartalo de 200 provizoraj domoj, kie loĝas rifuĝintoj, 3 homoj sin mortigis. Troviĝas homoj, kiuj diboĉas en alkoholaĵo, ĉagreniĝante pro perdo de siaj familianoj, senlaboro, rifuĝado, timo al radioaktiveco ktp. Iuj mortas, ne vizitante hospitalon. Tio estas malrapida sinmortigo. »
Kompreneble multaj strebas kaj klopodas restariĝi, kaj ne mankas kuraĝigaj kaj belaj rakontoj, sed malantaŭ la hela flanko troviĝas profunde en la koro de ĉiuj homoj malĝojo, malespero, ĉagreno ktp. nome negativa sento, kaj tiun oni ne povas facile forviŝi. Unuvorte la situacio de la suferantoj ne multe boniĝis dum la pasinta jaro.

Ĝis kiam kolero kaj helpo daŭros ?
S-ro Ootomo Kuŭaŝi 78-jara, kiu produktas partojn de maŝinoj, diras : « La altiĝo de la elektra tarifo bankrotigos malgrandajn fabrikojn. Ni estas fieraj pro nia bonega tekniko fari maŝinaron, sed tiu tradicio perdiĝos. »
(la ĵurnalo Akahata, la 25an de marto)

La 1an de aprilo TEPCO altigis la elektran tarifon al kompanioj kaj fabrikoj meznombre je 17 procentoj kaj proponas la altigon al ĉiuj familioj je 10 procentoj ekde julio, pretekstante, ke ĝi bezonas pli da mono por la produktado de elektro, havante neniun funkciantan nuklean reaktoron. Ĝi monopole liveras elektron al la metropolo, do ni ne havas alian elekton krom akcepti la proponon. Ĝi senhonte provas postvivi la « krizon », ŝuldiginte sian kulpon al aliaj kompanioj kaj ni, personoj.
Krome nun la registaro planas enkonduki 10-procentan konsumimposton (nun 5%). TEPCO kaj la registaro duope provas sufoki la japanan ekonomion kaj nian vivon.
En tiu situacio intereso pri la damaĝitaj regionoj malkreskas. Unuflanke tio signifas, ke ĉiuj popolanoj krom la suferantoj jam revenis al sia kutima vivo post unu-jara ĉagrenado, sed la suferantoj plej timas, ke ili estos forgesitaj. Ni devas demandadi nin, kiel sincere kaj kiom longe ni povu kunsenti kaj kunlabori kun la suferantoj. Ĉu la popolanoj havados tiun solidaran senton ?

Kion oni plejmalmulte fidas ?
Laŭ enketo pri « Kion vi plejmalmulte fidas ? » al 1200 homoj fare de Centro pri sekureco kaj trankvilo, la plej nefidinda organizo estas la registaro, kaj ĝia proporcio multe kreskis :
Mi ne fidas la registaron
antaŭ la katastrofo : 22,7%
Post la katastrofo : 59,2 %
(laŭ la ĵurnalo Mainiĉi, la 27an de marto)

Tiu ŝanĝiĝo estas tre grava. Nun tiom multe da popolanoj ne fidas la registaron. Eble ili opinias ne fidinda precipe la informon pri radioaktiveco el la registaro. En tiu situacio la registaro provas antauenpuŝi preskaŭ la saman energipolitikon dependantan de la nukleaj centraloj, disĵetante diversajn mensogajn informon. Tiu ne-fido al la registaro certe pli grandiĝos kaj povas esti la plej granda perdo, kiun kaŭzis la katastrofo.

Ankoraŭ 3089 homoj ne estas trovitaj :
La nombro de mortintoj : 14853
La nombro de malaperintoj : 3089
(la 28a de marto 2012)

HORI Jasuo (Japanio) hori-zonto(cê)water.sannet.ne.jp

La 16an de aprilo 2012

Nun estas sezono de sakuro-floroj. En mia urbo, kiu situas 100 kilometrojn nordokcidente de Tokio, jam la kulmino pasis, kaj ĉie la tero estas kovrata de falintaj petaloj de sakuro. Mi petole kaj petale faris desegnaĵon por ke ni ĉiuj havu “Esperon”.
En mia urbo ni povas senmaltrankvile ĝui sakurojn en parkoj, sed en la urbo Fukuŝima troviĝas jena rekomendo eble en ĉiuj parkoj :

Tiuj rekomendoj direktas sin al infanoj kaj patrinoj, kiuj akompanas ilin. Infanoj tre ŝatas ludi en parkoj, tuŝante teron kaj sablon, tamen nun en la urbo Fukuŝima, tio ne estas rekomendinda. Kian influon ricevos infanoj, kiuj ne havas okazon ludi ekstere en la naturo ?

La 25an de februaro 2012

Komence de marto okazos la unua Sud-Azia Seminario en Nepalo. Kiam mi estis prezidanto de Komisiono pri Azia Esperanto-Movado (KAEM), mi proponis la okazigon de tia seminario en ĉiuj kvar partoj de Azio, nome Nord-orienta Azio, Sud-orienta Azio, Suda Azio kaj Okcidenta Azio, kaj la unuan fojon tiu seminario okazos en Nepalo, dank' al Nepala Esperanto-Asocio. Mi havas respondecon pri la sukcesigo de la seminario, do mi partoprenos. Tuj post kiam mi revenos, venos la unujara datreveno de la katastrofo, do tiu ĉi raporto estas la lasta antaŭ tiu datreveno. Eble mi verkos unu okaze de tiu datreveno, kaj pli poste mi ĉeestos ĉe la kursfina ceremonio en la mezlernejo Tooni en la urbo Kamaiŝi la 14an de marto kaj raportos pro tio. Tiu estos la lasta en la serio de tiu raportaro.

25_2_12

Nur du el 54 reaktoroj funkcias

La 20an de februaro la tria reaktoro en la nuklea centralo Takahama en la gubernio Fukui (en la mapo n-ro 10) ĉesis la produktadon de elektro pro la regula ekzameniĝo. Nun funkcias neniuj reaktroj en la okcidenta regiono Kansai (kie situas la urboj Osako, Kobe kaj Kioto). En la tuta Japanio nun funkcias du reaktoroj : la 6a reaktoro en la gubernio Niigata (n-ro 6) kaj la 3a en la gubernio Hokajdo (n-ro 1), tamen ankaŭ tiuj ĉesos funkcii en aprilo pro la regula ekzameniĝo. Laŭ la registaro, se neniu reaktoro funkcios en somero, mankos 7 % de la necesa elektro. La prezidanto de Kansai Elektro-Kompanio diris, ke por stabile provizi elektron, necesos refunkciigi reaktorojn. En la lasta somero, kaj la registaro, kaj la industria mondo kaj la popolanoj obsedite ŝparis la uzon de elektro, sed dum tiu ĉi vintro ne tre, ĉar nun ni scias, ke eĉ en tiu somero elektro ne mankis, kaj supozas, ke certe la registaro kaj la elektraj kompanioj pretekstas la “mankon” de elektro, celante refunkciigi reaktorojn,. Tamen estas fakte, ke ĉiuj homoj klopodas ŝpari elektron diversmaniere : ne uzi klimatizilon aŭ kune uzi klimatizilon kaj ventumilon, ofte malŝalti elektrajn aparatojn, uzi dikajn kurtenojn, ne uzi elektran poton, ne elektre varmigi la sidejon de neceseja kuveto ktp. En mia hejmo, krom tiuj klopodoj, ni instaligis sunenergiajn panelojn sur la tegmento. Por produkti elektron, ni devas uzi karbon kaj petrolon, kiuj ne produktiĝas en la japana insularo, do ni importas ĉion el eksterlando. 56,4% de la karbo venas el Aŭstralio, 19,1 % el Ĉinio kaj 12,0% el Indonezion. Preskaŭ 100% de la petrolo venas el Mez-orineto. Lastatempe en la markolo Hormuz inter Irano kaj Omano okazas/os konflikto, kaj tio povos influi multe la japanan energipolitikon. Se okazos serioza afero kaj la transportado de petrolo estos blokita, tio donos pretekston al la industria mondo por refunkciigi nukleajn reaktorojn. Mi suspektas, ke Usono intence flamigas la krizon en tiu mondparto por subteni la japanan atomenergipolitikon.

Unujara datreveno de la tertremo en Novzelando

Japanoj ne nur suferas enlande sed ankaŭ eksterlande pro tertremoj. Antaŭ la Granda Tertremo en marto 2011 en Japanio, jam okazis alia granda tertremo en Christchurch, Novzelando la 22an de februaro 2011. La forteco estis M6,3 kaj la cifero, kiu signifas skuad-fortecon, estis 940 Galilejo (Gal), pli granda ol 800 en la Granda Tertremo en Hanŝin en Japanio en 1995. En tiu tertremo 185 mortis, inkluzive de 28 japanoj. Tiuj 28 studis la anglan lingvon en Instituto King's Education, kies 6-etaĝa konstruaĵo momente flatiĝis. El ili 11 estis studentinoj pri eksterlandaj lingvoj en la urboj Tojama kaj Kioto, 9 estis flegistinoj kaj aliaj. Laŭ ĵurnaloj, en 2009 dek mil japanoj, el kiuj 70% estis virinoj, vizitis Novzelandon por lerni la anglan lingvon, pro malalta vivkosto, sekureco kaj la subteno de la novzelanda registaro. En la unujara datreveno de tiu tago, urbanoj rememoris la mortintojn dum du-minuta silentado, kaj en la memorfesto partoprenis pli ol 900 homoj, inkluzive de 80 japanoj. Ŝajnas, ke tiu konstruaĵo de CTV, en kiu japanoj lernis la anglan, estis pli malforte konstruita, ol la normo, kaj la registaro esploras la kaŭzojn de la detruiĝo.

La 5an de majo 2012

Ĉiuj 54 nukleaj reaktoroj ĉesis funkcii

La 5an de majo estas Tago de geknaboj. En tiu ĉi tago ni povis donaci tre bonan donacon al ĉiuj geknaboj. Nuklea reaktoro Tomari en la norda insulo Hokajdo ĉesis funkcii pro la regula ekzameno je 23:03. Rezulte ĉiuj 54 reaktoroj en Japanio nun ne funkcias.
Antaŭ la katastrofo ni havis 54 nukleajn reaktorojn, sed pro la katastrofo 4 reaktoroj en Fukuŝima estis tiel severe damaĝitaj, ke ili estis oficiale forĵetitaj en aprilo, kaj aliaj 49 jam haltis pro akcidentoj aŭ ekzamenoj. Dum la lastaj 42 jaroj ekde 1970 unuan fojon ĉiuj reaktoroj ĉesis funkcii.
Post la katastrofo la registaro antaŭvidis, ke ĉiuj reaktoroj haltos, kaj faradis diversajn komploton kaj minacon por refunkciigo de kelkaj reaktoroj, prezentante “kriterion de refunkciado”, tamen tiu kriterio estas tre malpreciza, favore al la elektraj kompanioj. La registaro volis/as permesi la refunkciadon, kondiĉe ke la elektraj kompanioj faros “stresan teston de la reaktoroj” kaj preparos la planon pri ĉefstabejo ekipita per amortiza funkcio. La registaro “garantiis la sekurecon” de la reaktoro Ooi en la gubernio Fukui, sed tio tute ne estas akceptebla por la rilatantaj gubernioj. Krome, oni ankoraŭ ne finis la analizon de la nuklea akcidento en Fukuŝima. Kiamaniere la registaro povas garantii la sekurecon ? Tute ne komprenebla afero por ĉiuj. En tiu situacio la registaro ne povis trudi la refunkciigon, kaj venis la 5a de majo.

En diversaj lokoj okazis manifestacio pri tiu memorinda tago. En Tokio kunveno “La tago sen nukleaj reaktoroj, Adiaŭon al atomenergio” okazis kun 5500 partoprenantoj. Unu el la organizantoj, verkistino Saŭaĉi Hisae, salutis : “Ŝajnas, ke la registara politiko pri atomenergio estos ne ŝanĝabla, sed se ĉiuj protestos, tio povos ŝanĝi la politikon”. Kritikisto s-ro Uĉihaŝi Kacuto salutis : “Ek de hodiaŭ la atomenergio-subtenantoj nove komencos fari komploton. Ni havu povon antaŭvidi la estontecon kaj batalu por elservigi ĉiujn reaktorojn”. Hejme mi kaj mia edzino tostis por festi la memorindan 5an de majo.

Manifestacio por festi la haltigon de la lasta nuklea reaktoro en Japanio

Hodiaŭ mi versis jenan poemaĉon.

Varman mondon sen nukleaj reaktoroj

Kiam mi scias, ke elektro venas de nukleaj reaktoroj,
Kial oni uzas tiajn danĝeraĵojn, mi demandas min,
kaj mi sentas min malvarma.
Kiam mi scias, ke elektro venas de termoelektraj reaktoroj,
ĉar oni uzas petrolon kaj karbon,
mi sentas min ne varma.
Kiam mi scias, ke elektro venas de hidroelektraj reaktoroj,
kvankam mi ne ŝatas betonajn digojn,
mi sentas min varmeta.
Kiam mi scias, ke elektro venas de sunenergio,
Ĉar ĝi estas beno de la naturo,
Mi sentos min varma tutkorpe.

En la bela, maja suno
mi sentas vivĝojon.
Nur sciante, ke ĉiuj nukleaj reaktoroj haltis,
Mi sentas min tiel varma.
Kiam ĉiuj nukleaj reaktoroj malaperos,
Kiel varma estos la tuta mondo !

Haltado de ĉiuj nukleaj reaktoroj en Japanio
Tiom varmigas min,
Tio estas mia nova eltrovo.
Ĉiuj malbonaĵoj en la mondo fontas
certe de nuklea energio.
Ni plu batalu senlace,
por ke ĉiuj nukleaj reaktoroj elserviĝu,
por ke ni ĉiuj sentos nin vere varmaj.

SAT (Sennacieca Asocio Tutmonda – Hội Toàn cầu Phi quốc gia) là tổ chức toàn cầu quan trọng nhất của những người lao động nói tiếng Esperanto. Đây là một hội nhằm mục đích tạo điều kiện thuận lợi cho các mối quan vượt qua các rào cản ngôn ngữ và quốc gia giữa những người đấu tranh vì một thế giới không có bóc lột giai cấp và loại bóc lột khác.

SAT tập hợp những người có chính kiến thuộc cánh tả nói chung, từ tất cả các khuynh hướng tư tưởng, tìm thấy sự nhất trí trong hành động chung. Hơn nữa, SAT, theo tên của mình, sennacieca, có nghĩa là, không có vấn đề thành viên SAT thuộc quốc gia hoặc tiểu bang nào, và hiệp hội không có chi hội quốc gia nào. Tuy nhiên, SAT làm việc ở cấp quốc gia với các tổ chức gọi là Hiệp hội Công nhân Quốc tế ngữ, cung cấp thông tin về Esperanto và quan tâm đến giảng dạy trên các địa bàn ngôn ngữ khác nhau.                        Tóm lại, thông qua việc thường xuyên sử dụng Esperanto và ứng dụng toàn cầu của nó, SAT nhằm mục tiêu giúp đào tạo những con người có khả năng hiểu và suy nghĩ đúng đắn về những ý kiến, luận văn, xu hướng và do đó, tự mình vạch ra con đường mà mình coi là trực tiếp nhất hoặc dễ đi nhất để giải phóng giai cấp của mình và đưa nhân loại đến bậc cao nhất của nền văn minh và văn hóa. " (§ 1 của Điều lệ)

SAT là một hội TOÀN CẦU với cấu trúc PHI QUỐC GIA. Điều này có nghĩa là người ta gia nhập trực tiếp với tư cách cá nhân, và không phải thông qua tổ chức (quốc gia) nào khác, như một hội quốc gia. SAT hoàn toàn không quan tấm đến.quốc tịch của các thành viên.

Cụ thể, SAT hoàn thành những mục tiêu của mình bằng cách: tạo điều kiện thuận lợi để các thành viên trực tiếp trao đổi ý kiến với nhau thông qua báo chí, các cuộc thảo luận trong các đại hội hàng năm, các danh sách địa chỉ thư trên mạng v.v. cung cấp tài liệu giáo dục dưới hình thức bài báo, sách, và trang web phong phú..

1. Có lẽ đối với không một ai trên thế giới hơn là những người lao động, ngôn ngữ dân chủ của chúng tôi lại có tầm quan trọng như vậy, như đối với giới công nhân, và tôi hy vọng rằng sớm hay muộn giai cấp công nhân sẽ là hỗ trợ mạnh nhất đối với công việc của chúng tôi. Những người công nhân không chỉ trải nghiệm lợi ích của Esperanto, mà hơn những người khác, họ sẽ cảm nhận được bản chất và ý tưởng của Esperanto. L.-L. Zamenhof, người khởi xướng Esperanto.

2. Liên hệ tinh thần giữa vô sản của các nước khác nhau trong thực tế chỉ xảy ra thông qua những người trí thức nói nhiều thứ tiếng. Vì vậy, hoạt động của SAT, nhằm mục đích đoàn kết, làm những người lao động trên toàn thế giới đoàn kết với nhau, trực tiếp xích lại gần nhau về bản chất mang tính cách mạng. Eugene Lanti, người sáng lập S.A.T.

3. Các thành viên phải tập cho quen với khả năng cảm nhận, tư duy và hành động theo phong cách phi quốc gia (phương châm của SAT)

Bác sĩ L. L. Zamenhof, một thầy thuốc sống ở phía tây của đế chế Nga đã đề xuất Quốc tế ngữ vào năm 1887, như là một ngôn ngữ quốc tế trung lập. Ông muốn phát triển và thử nghiệm với các đồng nghiệp một ngôn ngữ dễ học, theo quy tắc, để sau đó nó được giới thiệu như như một ngôn ngữ quốc tế thứ hai cho tất mọi người. Zamenhof đã coi một ngôn ngữ là trung lập, nếu nó là sở hứu của mọi người như nhau, không chỉ là một vấn đề thực tế, mà còn góp phần làm dịu những xung đột và thúc đẩy hòa bình.

Esperanto đã đạt được một bước đột phá ban đầu: nó đã trở thành một sinh ngữ xuyên thế hệ, mà hàng chục ngàn người trên toàn thế giới nắm vững. Một số người trong số họ đã tham gia các hội. UEA (Universala Esperanto-Asocio – Hôi Quốc tế ngữ toàn cầu) có các thành viên tại 114 quốc gia. SAT (Sennacieca Asocio Tutmonda – Hội Phi quốc gia Toàn thế giới) , nhỏ hơn, có xấp xỉ 1000 thành viên. Nó là nơi tập họp của những người nói tiếng Esperanto thuộc cánh tả (chủ yếu là xã hội chủ nghĩa, cộng sản, vô chính phủ và chống chủ nghĩa dân tộc), các người nói tiếng Esperanto hoạt động trong lĩnh vực công đoàn và môi trường sinh thái. Esperanto liên tục chứng tỏ khả năng tồn tại của mình. Nó cung cấp nhiều dịch vụ thiết thực cho những người nói ngôn ngữ này.

Thông tin dân chủ ở quy mô toàn cầu

Sự thống trị toàn cầu của một vài ngôn ngữ dựa trên sức mạnh của các quốc gia sử dụng chúng. Các thành viên của các cộng đồng không có đặc quyền ngôn ngữ giao tiếp "từ dưới lên trên” ở mức quốc tế - nhiều hay ít tùy thuộc vào việc họ thông thạo một hoặc nhiều ngôn ngữ bá quyền. Những người không biết bất kỳ ngôn ngữ "chính" nào, phần lớn bị loại trừ khỏi các thông tin liên lạc quốc tế.

Việc chỉ sử dụng một vài ngôn ngữ quốc gia trong quan hệ quốc tế bóp méo sự trao đổi văn hóa và làm lệch dòng chảy của thông tin có lợi cho các tầng lớp ưu tú về kinh tế, chính trị và lãnh đạo tư tưởng của các nước được ưu tiên về mặt ngôn ngữ. Một ngôn ngữ trung lập, dễ học hơn có thể tạo sự bình đẳng và cân bằng.

Một số người theo thuyết định mệnh cam tâm chấp nhận vấn đề ngôn ngữ, và một số người khác kiếm lời từ điều đó bởi vì kiến ​​thức của họ về ngoại ngữ có ích cho sự nghiệp, và mang lại uy tín. Nhưng trước hết, tất cả các tầng lớp cầm quyền của nhiều quốc gia có mọi lý do để duy trì nguyên trạng. Việc hầu hết người làm công ăn lương và toàn bộ dân chúng chỉ biết một thứ tiếng hoặc có kiến thức hạn chế về ngoại ngữ là điều phù hợp với lợi ích của giai cấp thống trị, vì lý do họ ít có khả năng tiếp cận với ý kiến và thông tin từ các nước khác chưa qua sự sàng lọc của các phương tiện thông tin đại chúng mà giải cấp thống trị chi phối. Ngoài ra việc trao đổi trực tiếp với những con người cùng số phận ở các nước khác là rất hạn chế.

“Toàn cầu hóa từ bên dưới", một khái niệm được nâng thành chủ đề thời gian gần đây và là sự đối đáp cho sự toàn cầu hóa từ bên trên, chỉ có thể được thực hành bởi những người có thể nói chuyện với nhau.

Esperanto mang tính quân bình. Thông qua Esperanto, người ta nhằm mục tiêu cho phép các tầng lớp nhân dân rộng rãi trong tất cả các nước giao tiếp trực tiếp với nhau vượt qua các biên giới ngôn ngữ và chính trị. Tiếng Anh, mà nhiều người coi như là ngôn ngữ quốc tế trên thực tế, không làm nổi điều đó ngay cả trong nhóm nhỏ các nước tương đối giàu có với hệ thống trường học được xây dựng hoàn chỉnh. Mặc dù quyền lực tạm thời vẫn còn trong tay những người chống lại việc phổ biến Esperanto, thực tế cho thấy rằng Esperanto ngay hôm nay đã là một phương tiện mà nhờ đó một số người có thiệt thòi về ngôn ngữ có khả năng trở thành song ngữ, trong khi nó là một phương tiện mà nhờ đó mọi người có thể tham gia vào cuộc giao tiếp bình đẳng vượt qua các rào cản ngôn ngữ.

Ngôn ngữ chức năng

Esperanto có thể học được trong khoảng một phần ba thời gian cần thiết cho việc học ngoại ngữ phổ biến nhất. Chữ viết mang tính ngữ âm (một âm thanh = một chữ cái) và ngữ pháp là rất quy tắc. Hệ thống âm thanh đáp ứng với với nguyên tắc của tính quốc tế. Tiếng Esperanto nói có âm thanh giống như tiếng Tây Ban Nha hoặc Ý. Esperanto là một ngôn ngữ chắp dính, trong đó một phần lớn từ vựng là sự kết hợp từ các yếu tố nhỏ hơn. Điều này làm giảm số lượng các yếu tố từ vựng cần phải học. Từ vựng đáp ứng các nguyên tắc tính quốc tế của từ càng cao càng tốt.

Ngôn ngữ thích hợp cho tất cả các mục đích chỉ có thể phát triển trong một quá trình tập thể. Từ gần 100 năm nay đã diễn ra các đại hội và các cuộc họp, tại đó người ta nói tiếng Esperanto. Có hàng chục ngàn đầu sách và vài trăm tạp chí mặc dù nhỏ ra đều đặn bằng Esperanto.

Esperanto thường xuyên trở thành ngôn ngữ gia đình hàng ngày đối với các cặp vợ chồng có nguồn gốc dân tộc khác nhau (và con cái của họ).

Esperanto phát triển cũng như các ngôn ngữ khác – bằng cách vay mượn từ vựng và gọi tên các khái niệm đã sẵn có trong các nguồn ngôn ngữ sẵn có khác – mà không bị mất tính đơn giản và đều đặn tương đối của nó

Trong tương lai, Esperanto sẽ đi tới đâu?

Số người nói Esperanto ở châu Âu là ổn định và đã phát triển đáng kể trong vài thập kỷ qua ở một số khu vực bên ngoài của Châu Âu (Trung Quốc, Iran, châu Phi). Esperanto đã nhận được sự công nhận nhiều hơn điều được biết đến, ngay cả khi Esperanto còn rất xa điều cần thiết để đẩy nó trên phạm vi toàn cầu lên thành ngôn ngữ thứ hai cho tất cả mọi người.

Nghị quyết năm 1954 của UNESCO công nhận một số “thành tựu mà Esperanto đã đạt được trong lĩnh vực trao đổi quốc tế và làm cho các dân tộc xích lại gần nhau” Kể từ đó, Hội Quốc tế ngữ Toàn cầu UEA hợp tác với các tổ chức phi chính phủ trong các nhóm công tác khác nhau của UNESCO. Tổ chức này thậm chí còn khuyến nghị trong năm 1985 quan tâm nhiều hơn vấn đề ngôn ngữ và Esperanto trong các trường học và cao đẳng của các nước thành viên.

Một số nước cho phép Esperanto như là một môn tự chọn trong các trường học. Trường Đại học Budapest có một khoa Esperanto, và các trường đại học khác cung cấp các khóa học bằng và về Esperanto. Chính quyền địa phương phát hành những thông tin du lịch bằng Esperanto, và dịch vụ phát thanh truyền hình quốc tế ở một số nước phát sóng chương trình Quốc tế ngữ hàng ngày hoặc hàng tuần trên làn sóng ngắn hoặc vệ tinh.

Mạng lưới ngày càng dày đặc của truyền thông thế giới, cùng với toàn cầu hóa tư bản chủ nghĩa, đưa ra trong thời gian qua một thách thức ngày càng tăng đối với giai cấp công nhân – những thách thức toàn cầu hóa có ý thức từ bên dưới. Esperanto rất thích hợp để cung cấp kỹ năng có thể mở rộng đầu tiên về ngoại ngữ. Cộng đồng những người sử dụng Esperanto tạo nên một môi trường mà trong đó những yêu cầu của chính sách ngôn ngữ được liên tục phản ánh. Bằng cách đó Esperanto đóng góp phần mình vào công cuộc cải tiến cần thiết nền văn hóa ngôn ngữ của các tầng lớp xã hội ít được ưu đãi nhất. Bất kể tính mong manh của chính sách đẩy mạnh Quốc tế ngữ, bản thân ngôn ngữ đã từ nhiều thập kỷ nay tỏ ra có sức sống và luôn luôn thu hút được những người hâm mộ mới.

Nhiều người thực tế sử dụng Esperanto

Nhiều người sau quá trình học tập Esperanto một cách khiêm tốn đã có được những quan hệ rộng khắp trên quy mô thế giới.. Một số người hoạt động trong các tổ chức. Đa số những người nói Esperanto chú trọng vào những khía cạnh thực tế hơn là chính trị: họ sử dụng các kỹ năng ngôn ngữ của họ trong khi đi du lịch thông qua liên lạc với bạn bè nhờ một trong các danh sách địa chỉ Pasporta Servo (dịch vụ hộ chiếu), trong đó có các địa chỉ của 1364 người từ 89 quốc gia sẵn sàng cho những người nói tiếng Esperanto đi du lịch hoặc nghỉ lễ ở không mất tiền trong một thời gian hạn chế. Quanh năm diễn ra hàng chục cuộc họp quốc tế, hội nghị và các hoạt động giải trí, thường bàn về những yêu cầu xã hội chính trị và văn hóa chính trị.

Ekde la komenco de aprilo, reta versio de PIV estas rete konsultebla ĉe : http://www.vortaro.net/. Ĝi estas la rezulto de kunlaboro kun E@I, kiu administras la retan version, kaj kun kiu SAT kontraktis antaŭ du jaroj, kaj de la firmao "Studio GAUS", kiu konstruis la programaron por prilabori la datumojn, komisiite de E@I. Temas pri beta versio, do en kiu povas resti kelkaj malglataĵoj. Ankoraŭ ne ĉeestas ilustraĵoj. La dokumento estas libere konsultebla de ĉiu interesiĝanto, sed necesas por tio registriĝi.

Mendojn de papera PIV - nun vendata kontraŭ 60 eŭroj - eblas sendi al Libroservo de SAT-Amikaro, 134 bd Vincent Auriol, FR-75013 Paris, Francio. Rete al :
libroservo ĉe sat-amikaro.org.

En 2011 eldoniĝis kadre de la kooperativo :
La Aliulo
Esperanta mapo de Eŭropa franclingvio
Indignu !

La 24an de majo 2012

Kien flosas rubaĵoj el Japanio ?

La cunamo de la 11a de marto 2011 detruis ĉion en sia vojo kaj kunportis la detruitaĵon al la maro. Restis kvantego da rubaĵoj en la fundo de la maro, sed ankaŭ kvantego da ili ekflosis orienten en la Pacifika Oceano.
La ministerio de la medio prognozas ilian flosadon jene, analizinte la influon de la marfluoj kaj la okcidenta vento :
La rubaĵoj nun flosantaj en la Pacifika Oceano komencis atingi la marbordon de Usono ekde februaro ĉi-jare, kaj ĝis la venonta februaro en 2013 la atingonta kvanto superos 40 mil tunojn. La tuta kvanto de la rubaĵoj flosantaj nun estas 1,5 milionoj da tunoj kaj ili preterpasis Havajon kaj atingos la marbordon de Alasko, kaj poste tiun de Kanado kaj Kalifornio.
La 23an de aprilo ĵurnaloj raportis, ke usonano s-ro David Bakster 51-jara trovis du pilkojn en la Golfo de Alasko la 15an de marto ; unu estas tiu de piedpilko kaj la alia estas tiu de volebalo. Li kunportis la pilkojn hejmen kaj montris tiujn al sia japan-devena edzino 44-jara. Sur la pilko troviĝis frazo “Marto 2005. De amikoj de la elementa lernejo Osabe. Strebu bone, Murakami Misaki” kaj sur la alia, knabina nomo “Ŝiori”. Tiuj pilkoj vojaĝis 5000 kilometrojn de Japanio.
Tiu de piedpilko apartenis al Murakami Miasaki, 16-jara lernanto de supera mezlernejo en la urbo Rikuzen-Takada. En 2005, kiam li translernejiĝis al alia lernejo, liaj amikoj donacis ĝin kun siaj nomoj kaj kuraĝigaj vortoj. Kiam okazis la cunamo, ĝi estis en sia ĉambro. Ges-roj Bakster planas viziti Japanion por redoni la pilkon al Misaki.
Oni jam trovis ankaŭ Ŝiori, kiu posedis la alian pilkon.

En marto en la maro de Kanado oni trovis flosantan fiŝŝipon el Japanio kaj subakvigis ĝin per bomboj, ĉar ĝi danĝerigos la bonordan navigadon de aliaj ŝipoj.
En televido mi vidis, ke en la usona parlamento iu parlamentano demandis la prezidenton Obama, kiamaniere li traktos la rubaĵojn baldaŭ atingontajn al la marbordo de Usono. Oni neniam menciis tion, kiu respondecas pri tiuj rubaĵoj. Ĉu troviĝas internacia pakto pri postrestaĵoj fare de la natura katastrofo ?

Kien flosas rubaĵoj el Japanio ?

La cunamo de la 11a de marto 2011 detruis ĉion en sia vojo kaj kunportis la detruitaĵon al la maro. Restis kvantego da rubaĵoj en la fundo de la maro, sed ankaŭ kvantego da ili ekflosis orienten en la Pacifika Oceano. La ministerio de la medio prognozas ilian flosadon jene, analizinte la influon de la marfluoj kaj la okcidenta vento : La rubaĵoj nun flosantaj en la Pacifika Oceano komencis atingi la marbordon de Usono ekde februaro ĉi-jare, kaj ĝis la venonta februaro en 2013 la atingonta kvanto superos 40 mil tunojn. La tuta kvanto de la rubaĵoj flosantaj nun estas 1,5 milionoj da tunoj kaj ili preterpasis Havajon kaj atingos la marbordon de Alasko, kaj poste tiun de Kanado kaj Kalifornio. La 23an de aprilo ĵurnaloj raportis, ke usonano s-ro David Bakster 51-jara trovis du pilkojn en la Golfo de Alasko la 15an de marto ; unu estas tiu de piedpilko kaj la alia estas tiu de volebalo. Li kunportis la pilkojn hejmen kaj montris tiujn al sia japan-devena edzino 44-jara. Sur la pilko troviĝis frazo “Marto 2005. De amikoj de la elementa lernejo Osabe. Strebu bone, Murakami Misaki” kaj sur la alia, knabina nomo “Ŝiori”. Tiuj pilkoj vojaĝis 5000 kilometrojn de Japanio. Tiu de piedpilko apartenis al Murakami Miasaki, 16-jara lernanto de supera mezlernejo en la urbo Rikuzen-Takada. En 2005, kiam li translernejiĝis al alia lernejo, liaj amikoj donacis ĝin kun siaj nomoj kaj kuraĝigaj vortoj. Kiam okazis la cunamo, ĝi estis en sia ĉambro. Ges-roj Bakster planas viziti Japanion por redoni la pilkon al Misaki. Oni jam trovis ankaŭ Ŝiori, kiu posedis la alian pilkon.

En marto en la maro de Kanado oni trovis flosantan fiŝŝipon el Japanio kaj subakvigis ĝin per bomboj, ĉar ĝi danĝerigos la bonordan navigadon de aliaj ŝipoj. En televido mi vidis, ke en la usona parlamento iu parlamentano demandis la prezidenton Obama, kiamnaiere li traktos la rubaĵojn baldaŭ atingontajn al la marbordo de Usono. Oni neniam menciis tion, kiu respondecas pri tiuj rubaĵoj. Ĉu troviĝas internacia pakto pri postrestaĵoj fare de la natura katastrofo ?

Enhavo :
En Jalto, urbo de la ĉi-jara SAT-kongreso, esperantistoj lanĉis novan internacian movadon Redaktangulo P4
Ĉu fidi je fi-di' ? P4
Venontaj Tem-dosieroj P4

SAT-aj Diversaĵoj P5
Novaliĝoj P5
Nekrologo P5
Kotizoj kaj abono P5
Nova peranto por Bosnio P6
Nova peranto serĉata por Francio ekde 2013 P6
Referendumo 2012 - Rezultoj P6
Helpu al prilaborado de kongresaj tajpaĵoj P6
Donacoj je unuaj tri monatoj de 2012 P7
La vorto de la kasistino P7
Raporto pri kunsido de la Komunista Frakcio de SAT dum la 85-a kongreso en Sarajevo P7
Aforismoj P7
SAT-Kongreso en Jalto - Dua listo de aliĝintoj P8
Kontoj dum jaro 2011 de SAT P9
Prezento de la SAT-kontoj jaro 2011 P10
Tem-Dosiero "Ateismo : ĉu difino de di-fino ?" P11
Ĉefe por neateistoj, sed ne nur P11
Kun helpo de Dio P11
Kovru la rozon, Franjo P12
Recenzo pri la libro Dia Iluzio P14
Ateismaj ŝercoj P15
Ateist' P15
Kunvoko de manifestacio en Madrido P16
Somera papo P17
Ni legis por vi… P18

SAT vivas, debatas, agadas P19
Beta-versio de PIV nun rete konsultebla P19
Kroniko P19
La 16an de aprilo 2012 P20
Malkoncentriĝo por koncentriĝo en SAT P21
Vegetarismo kaj Marksismo P23
Metiistoj de la Mondo mobilizas sin por Palestino P24
Trouzo de la Vorto Kizuna kaj Nerimarkitaj Mortoj P25
Virinoj kaj Nutraĵa Suvereneco P27
Virinoj el la kampara kaj urba medioj : historio kun multaj komunaj ecoj P27
Akiri Nutraĵan Suverenecon P29
Peruo : solidareco en agado per popolaj manĝejoj P30
Alloga programo 2012 en la francia
Esperanto-kastelo Grezijono P31

S-ulo 2012/03-04

[...]

La organoj de SAT

Tiu demando indus ampleksan pritraktadon. Sed necesas ne tro rabi spacon en la gazeto ; tial mi provu diri mian opinion kiel eble plej koncize.

Unue mi deklaras, ke la plano de K-do Zilberfarb ŝajnas preskaŭ tute aprobinda. Bedaŭrinde ne sufiĉas desegni belan planon por ke efektiviĝu la planotaĵo. Necesas plie taŭga materialo : la redaktoroj de niaj gazetoj povas ja elekti nur el ricevitaj artikoloj.

Raporti objektive kaj interese ne estas tiel facile kiel kelkiuj supozas. Ofte mankas ĉe korespondantoj ne nur sufiĉa klereco, sed eĉ elektokapableco pri la temoj pritraktindaj. Tro da K-doj forgesas, ke ili verkas por tutmonda legantaro ; ili kelkfoje raportas pri faktoj, havantaj ĉefe nacian, eĉ lokan intereson. Ankaŭ tro da raportantoj ne atentas, ke "S-ulo" ne estas ĉiutaga ĵurnalo ; ili sendas informojn, kies sola intereso kuŝas en la aktualeco - aktualeco jam forpasinta, kiam aperas la artikoloj.

Jam delonge ni diradas, ke la SAT-anoj devas kutimiĝi al eksternacia sent- kaj pens-kapablo. Sed tia kapablo ne rapide kreskas. Necesas eduki tamen aron da korespondantoj, kapablaj prikonsideri plej simplan fakton en ĝia rilato kun la tutmonda historia proceso. Nur tiele niaj gazetoj akiros apartan karakteron, senteblan originalecon. Ne facila la tasko, kiel montras la sperto. Sed ni devas forte konvinkiĝi, ke nur celante al tiu direkto ni povos, post diversaj provoj, fine atingi la celon.

Pravas certe K-do Zilberfarb, dirante, ke "S-ulo" ne devas enhavi "belvortajn artifikaĵojn de ĵurnalistoj". Estas ja vere, ke simplaj laboristoj kelkfoje malsukcesas en verkado de raportoj ĝuste pro tio, ke ili penas imiti la profesiajn publicistojn. Laboristoj verkus pli leginde, se ili rakontus tute simple pri sia profesio, pri sia propra vivo, ol penante raporti pri politikaj okazintaĵoj. Nedubeble ĉiu laboristo havas en iu angulo de sia cerbo ion sciigindan, iun konigindan observaĵon.

La tasko de Redaktoro estas malkovri ĉe korespondantoj tiujn kaŝitajn trezorojn. Li devas instigi, konsili, kritiki - kaj senkompate fortranĉi la superfluaĵojn el la artikoloj ricevitaj. Treege grava estas la tasko de Redaktoro, se ĝi ne limiĝas je la nura kolektado de artikoloj. Ni ne estu tamen tro postulemaj. Ni konsciu pri la juneco de nia movado, pri ĝia ne nur mona, sed ankaŭ intelekta malriĉeco. Vidi la mankojn estas la unua kondiĉo por ke iom post iom ni povu ilin forigi.

Mi konsentas, ke "S-ulo" devas esti ĉefe informa, sed ne en la senco de l' ĉiutagaj ĵurnaloj. Ĝi ne estu tute plenigata de informoj. Necesas varieco. Ne ĉiuj legantoj interesiĝas pri la sama temo. Mi opinias, ke ne estus domaĝe, se aperus diskutoj (ne disputoj) pri teoriaj demandoj. Necesas nur limigi la amplekson de l' diskutoj kaj eviti, ke ili aliiĝu en polemikadon.

Ni ne forgesu ankaŭ, ke la plej granda parto el la legantoj propagandas esperanton. Ili do bezonas esti informataj pri la tuta esperanta movado. Tro ofte mankis en "S-ulo" informoj, kiujn la esperanto-agitistoj devis ĉerpi el la neŭtralaj gazetoj. Tia situacio estas likvidenda. La SAT-anoj ne estu devigataj aboni neŭtralan gazeton por esti informataj pri la ĝenerala stato de l' esperanta movado.

Kompreneble ne povas temi pri publikigado de raportoj en kiuj la nomoj kaj titoloj de ĉiuj eminentuloj estas, sen ia etigo, citataj, kiel okazas en burĝaj gazetoj. Sed estas eble per kvar aŭ kvin linioj informi la legantaron pri gravaj okazintaĵoj. Ekzemple, ĉu ne estas bedaŭrinde, ke l' inaŭguro de l' Zamenhofa Monumento en Varsovio ne estis konigata al la SAT-anaro ?...

Sufiĉe larĝa loko estu do rezervata al la laborista esperanta movado, kaj plimallarĝa al la neŭtrala. La redaktora tasko estu difini ĝustan proporcion, konsidere la celon de nia gazeto.

Ĉu paroli pri "La Lernanto" ? Ne utilus. Neniu opinias, ke tiu folieto respondas al la deziroj de lernantoj. Necesas, ke iu K-do, sperta en la instruado de esperanto, prenu sur sin la taskon pri kolektado de taŭga materialo, ĝin prilaboru kaj ankaŭ aldonu la necesajn klarigojn gramatikajn kaj prilingvajn komentojn. Se "La Lernanto" estus plene taŭga, la nacilingvaj organizoj povus aĉeti la necesan kvanton por aldoni al siaj propagandaj organoj kaj tiele forigi el ĉi-lastaj ĉiun esperantan tekston.

Ankaŭ pri "S. R." mi silentu. La respondecaj redaktoroj jam plurfoke faris la necesajn rimarkojn en "Redakcia Angulo". La sperto montris, ke ne sufiĉas fari varmajn alvokojn por ke tuj sin prezentu bonvolaj kaj spertaj kunlaborantoj en ĉiuj kulturcentroj.

La organoj de nia Asocio estos tiaj, kiaj faros ilin la SAT-anoj mem. Nia movado pli bezonas plenumantojn spertajn ol nurajn proponantojn kaj kritikantojn.

[...]

E. Lanty el Sennaciulo, 1926

Plenum-Komitato

Ĉi-jare la plenum-komitato spertis gravajn ŝanĝojn en sia konsisto. En septembro demisiis Stefano Hervé pro tempomanko. Sed eĉ pli draste, trafis nin en marto la morto de Gerardo Lieblang post mallonga malsaniĝo. Krome Franjo Lévêque iĝis ekde januaro kasistino anstataŭ Tereza Sabatier, kiu daŭre helpas ŝin per praktikaj konsiloj kiel vic-kasistino. Rezulte la laborŝarĝo plenumenda de la postrestantoj kompreneble kreskis.

Rilatoj kun Ĝenerala Konsilantaro

Aparta menciindaĵo ĉi-jare estas la ekigo de diskuto pri la celoj kaj estonteco de SAT, kiu malrapide antaŭeniras pro la neceso paralele trakti diversajn urĝajn praktikaĵojn.

Administrado

Aldone al la jam supre menciitaj ŝanĝoj pri la financa administrado, grava helpo ekde septembro estis la laboro de Jomo Blanŝezo por reekspedi ekzemplerojn de Sennaciulo el Parizo. Alia grava helpo estis la vizito de Claude Bensimon, profesia arkitekto kaj esperantisto, por taksi la stabilecon kaj fortecon de la sidejo. La PK post tiu takso decidis iom post iom renovigi la sidejon.

Adresaro

La projektoj pri aŭtomata transformado de la membrosliparo al adresaro ne multe antaŭeniris.

Tamen papera versio, eĉ se produktita per primitiva metodo, estos pretigita dum la somero. Restos solvenda la problemo de la reta adresaro, daŭre ne ĝisdatigita de 2009.

Rilatoj kun LEA-oj kaj SAT-rondoj

LEA-oj ligitaj al SAT per la Gotenburga konvencio plu funkcias en Anglalingvio (SATEB, 50 membroj), Franclingvio (SAT-Amikaro, 482 membroj), Hispanlingvio (SATeH, 20 membroj), Italio (ILEA), Japanio (SATeJ), Svedio (SLEA, 50 membroj). Krome k-doj varbas por SAT kadre de Arci-Esperanto en Italio, kaj en neformala dissendolista rondo en Germanlingvio (LEA/G), Nederlandlingvio (Progresema Esperanto-Forumo) kaj Koreio (SATeK). Aparte menciinda estas la inciciato, flanke de SAT-Amikaro, de petskribo por la oficialigo de Esperanto kiel nedeviga ekzamenebleco ĉe la bakalaŭro, kunlabore kun Espéranto-France. Flanke de SATeH, grava atingo estis la intervjuado de pluraj madridaj membroj por dokument-filmo pri naciecaj problemoj.

Membraro

Je la 21a de majo la membraro de SAT konsistas el 755 membroj, el kiuj jam 178 repagis sian kotizon por 2011, 465 pagis ĝin por 2010, kaj 291 uzas la solidarservon. La ĉi-kuna tabelo ebligas havi pli precizan bildon pri la strukturo de la membraro

Dum la jaro mortis 10 kamaradoj kaj aliĝis 20 novuloj (de 35926 ĝis 35945).

Dissendolistoj de SAT

Kvankam ĝia membronombro iom kreskis (de 72 al 81), la Iper-rondo de SAT, malfermita al neSATanoj, iom dormetis de post la somero, interalie pro la sanproblemoj de Gerardo. Ĝin plu mastrumas momente nur Jakvo Schram.

SAT-diskuto, mastrumata de Vito Markovo kaj rezervita al SAT-anoj, ankaŭ iom kreskis (de 141 al 147 listanoj). Ĝi restas vigla interŝanĝejo, kun mesaĝonombro varianta inter 60 kaj 335 monate dum tiu ĉi jaro. Landaj perantoj

SAT nun havas 33 perantojn, kaj membrojn en 24 senperantaj landoj, kiujn prizorgas gek-doj Weiss.

Sennaciulo kaj Sennacieca Revuo

Raporto el Redaktoskipo de SAT

La nuna skipo havas kiel redaktantojn Kreŝo Barkoviĉ, Robin Beto, Tonyo Del Barrio, Jomo Ipfelkofer, Djemil Kessous, Petro Levi, Vinko Markovo, Grazina Opulskiene, José Maria Salguero (Kani), Franciska Toubale, kaj Jakvo Schram kiu prizorgas enpaĝigon.

Dum la jaro Serge Sire kaj Vito Markovo forlasis la skipon, pro malkontento pri la labormaniero de Jakvo. [1]

Sennaciulo aperis kiel antaŭvidite ĉiujn du monatojn kaj povis teni la kutiman akuratecon. La revuo aperas je formato A4 kaj havas mezumon de 36 paĝoj kvankam estas antaŭviditaj nur 32 paĝoj.

Ne venis plendoj pri kvalito aŭ enhavo de la revuo kaj la redaktoskipo klopodas teni la kvaliton alta. La skipo findecidas pri tekstoj ĉu aperigi aŭ ne, sed ĉiam la verkanto mem respondecas pri la enhavo de la tekstoj. En 2011 aperas ankaŭ Sennacieca Revuo. Ĉi jare je formato B5 por klare montri ke rilatas tute alian revuon ol Sennaciulon.

Ĝis nun la redaktoskipo ne postulas de la verkantoj malfacilajn regulojn por sekvi, kiel ekzemple jes okazas ĉe aliaj revuoj kiel La Karavelo, Monato, Beletra Almanako, ktp… Tamen ĝi rekomendas ke liveritaj tekstoj estu en RTF aŭ TXT -formato, prefere kun aldona aŭ apoga bildo(j). Komplikaj enpaĝigadoj en Word-dokumentoj oni prefere ne sendu ĉar ĉiam la enpaĝigado okazas laŭ stilo de Sennaciulo - Sennacieca Revuo. Ĉiam eblas aldoni PDF por montri kion verkanto havas en kapo pri prezento de teksto.

Gazet-administraĵoj kaj represoj

Sennaciulo havas 5 abonantojn, kiuj pagis por 2011. Krome estas atendata repago de 4 abonintoj kiuj pagis por 2010 kaj 4 por antaŭaj jaroj.

61 asocioj aŭ revuoj ricevas la gazeton interŝanĝe, kaj Sennaciulo ankaŭ estas reklamo-cele sendita al tri interesiĝontoj, kiuj ankoraŭ ne formale membriĝis.

Elektronika PIV

Post pasintjara subskribo de kontrakto kun SAT, la asocio E@I, kiu praktike prizorgos la enretigon de PIV, sukcesis per monalvoko kolekti 10 000 eŭrojn da donacoj, kiuj utilos por pagi programistojn kiujn zorgos pri la necesaj formato-adaptiĝoj. Planite estas havi provan version rete konsulteblan en la somero.

Retejo

La retejo de SAT enhavis 1128 artikolojn je la 7a de majo. La vizitantonombro daŭre kreskadas, kun meze 628 vizitantoj tage (komparinde kun 399 en 2010, kaj 150 en 2008).

Multlingva sindikata novaĵretejo LabourStart

Malgraŭ la kongresa deziro esprimita en la gvidrezolucio, ke ni strebu al aperigo de minimume unu informeto pri grava evento el ĉiu kontinento dum ĉiu monato, preskaŭ nenia materialo estis sendita al Paul Hewitt, kaj entute nur 2 aŭ 3 informetoj aperis dum la jaro.

Venontaj kongresoj

Por 2012 estas planite kongresi en Jalto. Konfirmenda propono ekzistas por 2013, kaj estis jam ekesplorite pri la postaj jaroj, interalie pri ebleco kongresi en Koreio, sed momente sen firma rezulto. Do ĉiaj sugestoj kaj proponoj plu estas bonvenaj.

Perspektive

Entute cento da aktivuloj per sia regula agado ebligas al SAT daŭre funkcii, kio estas entute salutinda nombro. Tamen restas trovenda ekvilibro en la taskodispartigo por malpezigi kelkajn ŝultrojn.

Vinko Markovo ĝenerala sekretario de SAT

El Sennaciulo, majo-junio 2011

En S-ulo de majo-junio 2011 aperas p.39 en Raporto el Redaktoskipo de SAT, ke “Serge Sire forlasis la skipon, pro malkontento pri la labormaniero de Jakvo”.

En la kolofono, Jakvo aperis nur kiel “enpaĝiganto”, ne kiel “Ĉefredaktanto” (nun korektita). Mi absolute ne malkontentis (nek -as) pri la labormaniero de la enpaĝiganto, estiel enpaĝiganto. Fakte temas pri la maniero koncepti la ĉefredaktan rolon. Ĉu ĉefredaktanto rajtas selekti por aperigo aŭ neaperigo sen minimuma informo al la teamo, jen la tiklaĵo. Jakvo minimume dufojojn tion faris. Ĉu li kulpas, ĉu li plenumas nevortigitan rajton, por mi egalas, mi ne deziras enskipiĝi en tiel funkcianta organizo.

Serge Sire 32412

En S-ulo de majo-junio 2011 aperas p.39 en Raporto el Redaktoskipo de SAT, ke “Vito Markovo forlasis la skipon, pro malkontento pri la labormaniero de Jakvo.”

Jen la mesaĝero per kiu mi forlasis la skipon :

“fininte mian provlegan laboron por ĉi numero, mi deziras ne plu resti en la listo kaj redaktoskipo dum almenaŭ kelka tempo. Do bv forviŝi min el la kolofono ekde 2011.

Kialoj de mia foriro estas pluraj kaj ne necesas ke mi detaligu ilin ĉi tie. Sed ne estas malbone laŭ mi ke nomoj malaperas el la kolofono, tio eble instigos aliulojn (novulojn) (re)enskipiĝi.”

Mi nun do klare precizigas, ke “malkontento pri la labormaniero de Jakvo” ne kuŝas inter la decidigaj kialoj de mia foriro.

Markovo-Vito 35521

El Sennaciulo, julio-aŭgusto 2011

La 25an de majo 2012

Rizplantado en Fukuŝima

Rizplantado en Fukuŝima

Baldaŭ komenciĝos pluva sezono, dum kiu japanaj terkulturistoj plantas rizplantojn, esperante bonan rikolton en aŭtuno. Ankaŭ en Fukuŝima terkulturistoj komencis planti rizplantojn. Antaŭ la nuklea akcidento troviĝis 80 mil hektaroj da rizkampoj en la gubernio Fukuŝima, el kiuj produktiĝis 440 mil tunoj da rizo. Tiu produktokvanto okupis la kvaran lokon en Japanio. Tiun ĉi jaron en 15 mil hektaroj da kampoj estas malpermesite planti rizplantojn aŭ terkulturistoj mem decidis ne fari tion pro radioaktiveco. S-ro Satoo Seiiĉi 63-jara posedas 18 hektarojn da kampoj, en kiuj li produktis rizon, uzante nur organikan sterkon. La lastjara rizo, kiun li produktis, enhavis iom malpli da cezio, ol la normo, sed en tiu ĉi januaro oni detektis pli multe da cezio ol la normo el la rizo produktita en la sama distrikto, sekve la tuta terkultistaro en tiu distriko ekhavis malfacilon. Fine estis permesita al ĝi produkti rizon, sed kun severa kondiĉaro, ke terkulturistoj notu detalan procedon de rizkultivado kaj uzu mineralon nomatan zeolito por absorbi cezion el la tero. Antaŭ la rizplantado venis 36 tunoj da zeolito al s-ro Sato. Li kaj 3 helpantoj kvarope disĵetis ĝin en la kampoj. Kaj poste ili plugis tiujn por miksi ĝin kaj la teron. Li fotis la kampojn antaŭ kaj post la disĵetado de zeolito. Ĝis aŭtuno li devas precize noti, kiom da sterko kaj kian sterkon li uzis, kiamniere li rikoltis kaj draŝis rizon ktp, kaj raporti al la urbo. En lia distrkto iuj jam rezignis rizproduktadon. En la ordinaraj jaroj ĉiuj okupite laborus nuntempe, sed ĉi-jare tia fervora etoso ne ekzistas. Sin kuraĝigante, li diras : “Mi havas kuraĝon. Mi estas terkulturisto, do mi laboras sur la kampo kontraŭ ĉiaj malfaciloj. Tio estas la terkulturista spirito”. (Laŭ la ĵurnalo Asahi, la 25an de majo 2012)

Tiu ĉi sezono devas esti esperplena, sed certe en Orienta Japanio multaj terkulturistoj kaj fiŝistoj havas maltrankvilon pro radioaktiva poluado de la tero kaj la maro. En tiu negaja etoso okazis tri esperplenaj aferoj en tiu ĉi lasta semajno.

Belega eklipso

Belega eklipso

La 21an de majo vidiĝis belega eklipso. En multaj lokoj en Orienta Japanio oni povis vidi belan ringforman eklipson. En tiu mateno mi estis en Esperanto-Domo de Jacugatake en la meza Japanio. En la antaŭa vespero estis nube, sed tiun matenon estis belega vetero, kaj mi povis ĝui la belegan ringon. Certe ĝi donis al japanoj kuraĝon kontraŭbatali malfacilojn.

Inaŭguro de Ĉielarbo de Tokio

Inaŭguro de Ĉielarbo de Tokio

La 22an de majo inaŭguris Ĉielarbo de Tokio (Tokyo Skytree), kiu staras 634 metrojn alta en la distrikto Sumida en Tokio. Ĝi estas radioonda turo la plej alta en la mondo. Kiam okazis la tertremo la 11an de marto 2011, ĝi estis jam 625 metrojn alta, sed tute ne difektiĝis. En ĝi laboris 500 laboristoj, sed ankaŭ ili ne vundiĝis. Oni adoptis la plej novan amortizan teknologion por la Ĉielarbo de Tokio, surbaze de la tradicia konstruteknologio uzita por “kvinetaĝaj lignaj pagodoj”. Dume anteno de la Turo de Tokio 333 metrojn alta kurbiĝis dum la tertremo. Tiu nova turo jam allogis multajn turistojn dum sia konstruado, kaj laŭ la prognozo 32 milionoj da turistoj vizitos la turon kaj la najbarajn distriktojn por la venonta jaro, donante profitegon de 174 miliardoj da enoj (1,74 miliardoj da euroj) al la tuta Japanio.

Japanaj ibisoj

Japanaj ibisoj

Japanaj ibisoj estis banalaj birdoj antaŭ la japana ekonomia progreso, sed medi-poluado mortigis ĉiujn. Poste oni importis la samspeciajn ibisojn el Ĉinio kaj vartis ilin. Jam de antaŭ kelkaj jaroj, oni prove liberigis po kelkajn ibison en la naturon ĉiun jaron, sed ĝis nun ili ne povis sukcese naski idojn, sed en tiu ĉi jaro oni konstatis, ke 8 idoj bonorde kreskas en la naturo. La 23an de majo la urbo Sado en la gubernio Niigata, kie estas la Centro pri la ibisoj, publikigis nomojn al tiuj ok idoj, elektitajn el 6193 proponoj. La nomoj estas Mirai (estonteco), Jume (revo), Kiboo (espero), Kizuna (homa ligo), Gin (argento), Kiseki (miraklo), Sora (la ĉielo) kaj Miu (belaj flugiloj). Hodiaŭ la 25an de majo oni konstatis, ke unu el ili ekforlasis la neston. Tio estas la unuafoja dum 38 jaroj.

La 28an de majo 2012

Manko de elektro ne gravas

La ĵurnalo Asahi publikigis jenan rezulton de la regula enketado al la publiko, kiu okazis la 19an kaj la 20an.

1. Ĉu vi fidas la kontraŭrimedojn pri la sekureco de la nukleaj reaktoroj faritajn de la registaro ? 1) Multe aŭ relative multe fidas : 21% 2) Tute ne fidas aŭ malmulte fidas : 78% 2. Ĉu vi konsentas al refunkciigo de la nuklea reaktoro de Ooi ? 1) Jes : 29% 2) Ne : 54% 3. Kiel vi taksas klopodon de la registaro por refunkciigo de reaktoroj kaj por bonorda liverado de elektro ? 1) Alte aŭ relative alte taksas : 26% 2) Tute ne aŭ malmulte taksas : 71% 4. Kion vi opinias pri la eventuala manko de elektro ? 1) Tion akceptos, eĉ se maloportunaĵoj okazos : 44% 2) Tio ne estas bona afero : 47% 5. Ĉu vi klopodos ŝpari elektron en somero ? 1) Multe klopodos : 23% 2) Relative multe klopodos : 66% 3) Ne aŭ malmulte klopodos : 10%

TEPCO kaj la registaro intencas refunkciigi reaktorojn

La 9an de majo la registaro aprobis la Specialan planon faritan de TEPCO kaj la Fonduso por faciligi nukledamaĝan respondecon (japane : 原子力損害賠償支援機構, angle : Nuclear Damage Liability Facilitation Fund). TEPCO bankrotos pro tro multe da kompensa mono pagata/ota al viktimoj kaj suferantoj de la nuklea akcidento. Tamen ĝi estas la unu sola elektra kompanio, kiu liveras elektron al Tokio kaj la ĉirkaŭaj gubernioj, do ĝi ne povas bankroti. Por ke TEPCO plu funkcii, la registaro donos al ĝi 1000 miliardojn da enoj (10 miliardojn da eŭroj) da subvencio, kaj krome pruntedonos 2500 miliardojn da enoj, por ke ĝi povu kompensi la perdojn de suferantoj. Por ricevis la subvencion, TEPCO prezentis tiun Specialan planon por la restariĝo kaj la registaro aprobis ĝin. En marto 2012, TEPCO havis deficiton de 708 miliardoj da enoj, sed laŭ tiu plano ĝi havos profiton de 106,7 miliardoj da enoj en marto 2014. Kiel ĝi tiel rapide restariĝos ? Ĝi intencas preni ĉefe du rimedojn por tio : La unua estas altiĝo de la elektra tarifo por hejma uzo. Ĝi proponis altigi la tarifon meznombre je 10,28% por kovri la grandiĝantan elspezon por aĉeti petrolon por vaporenergiaj reaktoroj. Samtempe ĝi intencas kovri parton de la kompensa mono per tiu enspezo, tamen tio signifas, ke ni, suferantoj, mem pagos kompensan monon el nia propra poŝo. Ni neniam povas akceti tian planon. La alia estas refunkciigo de la nuklea centralo de Kaŝiŭazaki-Kariŭa en la gubernio Niigata ekde aprilo 2013. Ĉu TEPCO kaj la registaro rajtas refunkciigi la reaktorojn ? Tute ne. Estas kelkaj kialoj por tio : 1) Ankoraŭ tute ne klara estas la kialo de la nuklea akcidento en Fukuŝima. 2) La registaro prezentis 30 kontraŭatomakcidentajn rimedojn kiel urĝe necesajn, sed preskaŭ ĉiuj estas sur la nivelo de planoj. Ĝi agas, kvazaŭ ĝi scius, ke la tertremoj kaj aliaj gravaj akcidentoj ne okazos por kelkaj jaroj. 3) La tertremo de la 11a de maro 2011 postulis, ke ni retaksu kaj restudu la mekanikon de tertremoj. Oni trovis novajn fendegojn sub kaj ĉirkaŭ multaj reaktoroj, kiuj povos kaŭzi gravan akcidenton. 4) La registaro ne havas planon pri la rifuĝo de loĝantoj okaze de akcidento. 5) Ankoraŭ ne ekestas demokratia, sendependa organizo por kontroli la elektrajn kompaniojn pri la sekureco de la nukleaj centraloj.

La registaro kaj la industria mondo minacadas la popolanojn, dirante : “Mankos elektro en somero”, “Se ni ne refunkciigos reaktorojn, la elektra tarifo pli altiĝos”, “Sen elektro, kio fariĝos la ekonomio kaj la vivo ? Se ni ne refunkciigos reaktorojn, tio estos amasa sinmortigo de Japanio”, ktp. Sed jam multaj japanoj estas pretaj por akcepti vivon sen sufiĉega elektro. Multaj preferas havi malfacilon sen abunda elektro, ol havi nukleajn centralojn.

La 27an de majo 2012

Reaktoro n-ro 4 de Fukuŝima estis malfermita

La 26an de majo TEPCO kaj la registaro unuan fojon malfermis la reaktoron n-ro 4 de Fukuŝima al la ĵurnalistaro. Okaze de vizito al la reaktoro n-ro 4 fare de la ministro de medio s-ro Hosono Takeŝi, kvar reprezentantaj ĵurnalistoj estis permesitaj akompani lin. Jen estas raporto de unu el ili :

Pejzaĝo de la 5a etaĝo. La flava duonrondaĵo estas la supra parto de la reaktorsekurejo. La tegmento estas ekspodite perdita. Eble la dekstra blanke kovrita loko estas la brulaĵarkonserva akvujo, sub kiu troviĝas 1535 brulaĵaroj 460 tunojn pezaj.

Pejzaĝo de la 5a etaĝo

La ministro kaj la ĵurnalistoj staras apud la brulaĵarkonserva akvujo kovrita de blanka kovrilo, kiu ŝajne estas farita el simpla plastaĵo.

akvujo kovrita

Tute nuda kovrilo de la reaktor-premujo

reaktor-premujo

La reaktoro n-ro 4 de Fukuŝima

La reaktoro n-ro 4 de Fukuŝima

Reaktor-domo (supre dekstre) Brulaĵarkonserva akvujo (supre maldekstre) Brulaĵaroj (ruĝa) Reaktorpremujo (centre) Apogmuro (griza)

Nudaj reaktorsekurejo kaj akvujo

En la unua etaĝo (en Eŭropo la tera etaĝo), la forteco de radioaktiveco estis 50 mikrosivertoj hore. Provizoraj ŝtuparoj kondukantaj al la 5a etaĝo (40 metrojn alta) estis tre mallarĝaj kaj malaltaj, tial ni estis devigataj kurbigi la korpon. En la dua etaĝo, kie estis konstruita betonaĵo por apogi la brulaĵarkonserva akvujo, niaj dozometroj laŭte alarmis nin. La forteco de radioaktiveco estis 500 milisivertoj. Ni devis haste trapasi tiun lokon. En la 4a etaĝo subite heliĝis kaj ni povis vidi rubaĵojn restantaj kaj tuboj kaj feraĵoj kurbiĝintaj kaj parte rustintaj. En la 5a etaĝo ni povis vidi la supran parton de la brulaĵarkonserva akvujo. La akvo ne estis klara, sed nigra. Ne videblis brulaĵaroj, kiuj troviĝas 7 metrojn malsupre. La flava kapo de la reaktorsekurejo estis rekte sub la ĉielo. La forteco de radioaktiveco estis 330 mikrosivertoj. Dum nia 30-minuta vizito, la tuta kvanto de radioaktiveco, kiun ni ricevis, estis 90-110 mikrosivertoj. La ministro diris : “Mi povis konstati, ke la bazo de la akvujo estis fortikigita per betonaĵo, do mi ne opinias, ke io nova problemo okazos. En la venonta jaro ni povos komenci elpreni brulaĵojn”. (Laŭ la ĵurnalo Mainiĉi, la 27an de majo 2012)

La plej danĝere detruita estas la reaktoro n-ro 4

La 17an de aprilo 2011 la usona registaro konstatis : “Laŭ nia juĝo la reaktoro n-ro 4 estas la plej danĝera”. Kiam okazis la tertremo, tiu reaktoro estis sub la ekzameno, do ĉiuj 1535 nukleaj brulaĵaroj estis metitaj en la akvujo, sed tiu akvujo ne havas funkcion enfermi nukleaĵojn, do se la malvarmiga funkcio estos perdita, tiuj brulaĵoj fariĝos nudaj. La tiama ĉefministro Kan diris, ke la temperaturo en la akvujo de la reaktoro n-ro 4 altiĝis kaj povos eliĝi pli multe da nukleaĵoj ol el Cernobil. Laŭ la plej terura prognozo, la zono en la radiuso de 170 kilometroj fariĝos tiel poluita kiel en Ĉernobil. Se tio okazus, 30 milionoj da loĝantoj en Tokio kaj la ĉirkaŭaj gubernioj devus rifuĝi. Kial tiu katastrofo ne okazis ? Tio estis tute hazarda. Laŭ la raporto de la registaro, akvo en la akvujo nomata “reaktorputo” enfluis en la akvujon de la reaktoro n-ro 4, dank' al tio, ke la muro inter tiuj du akvujoj estis perdita pro la eksplodo de hidrogengaso. Dum la regula funkciado de reaktoroj, ne troviĝas akvo en tiu puto, sed kiam okazis la tertremo, hazarde troviĝis akvo. Tiun akvon oni planis elpumpi ĝis la 7a de marto, sed pro iu simpla eraro oni ne faris tion kaj restis akvo en la akvujo.

Situacio de la reaktoro n-ro 4 la 11an de marto 2011 Akvo, kiun oni planis elpumpi antaŭ 4 tagoj

Situacio de la reaktoro n-ro 4 la 11an de marto 2011

Brulaĵarkonserva akvujo (oblikaj strioj) Reaktorputo (dekstre supre) Uzitaj brulaĵoj (vertikalaj strioj)

Plano por malkonstrui la reaktoron

Nun TEPCO konstruas kovrilkonstruaĵon supre de la reaktordomo kaj levmaŝinon por elpreni brulaĵojn, kaj planas komenci tion ĝis la fino de 2013. Por fari tion, oni manipulos la levmaŝinon de malproksime, sed detruitaĵoj en la akvujo povos malhelpi la laboron. Oni bezonos ankaŭ teknologion por konservi tiujn salitajn brulaĵojn nerustaj preskaŭ por eterne. Alia problemo estas, kie oni konservu tiujn brulaĵojn. Jam la akvujo en la tereno de la centralo estas preskaŭ plena. TEPCO planas konstrui alian konservujon, sed pro forta radioaktiveco ĝi ne povas antaŭenpuŝi la planon. TEPCO kaj la ministro diris, ke ka akvujo estas nove apogita sufiĉe forte per betona muro kaj ŝtalaj apogiloj, sed la naturo ĉiam superas nian antaŭsupozon. Eĉ se oni apogis la akvujon, la konstruaĵo kaj la akvujo mem certe estas malfortiĝintaj pro la tertremo kaj la cunamo kaj la akvujo estas nur kovrata per plasta tuko ( ?). La reaktorsekurejo estas nuda. Kial la ministro povas deklari la reaktoron sekura post 30-minuta rigardado de la reaktoro ?

Mi legis tri ĵurnalojn, sed oni neniam skribis pri laboristoj. Por rearanĝigo de la detruita reaktordomo kaj konstruado de maŝinoj kaj aliaj, oni nepre bezonas homan forton. Al kiom multe da radioaktiveco laboristoj devos almetiĝi kaj kiom da laboristoj poste malsaniĝos ? Ĉiam malriĉaj homoj viktimiĝas por la profito de la ŝtato kaj plifortuloj. Nuklea energio, kiu dependas de neglekto de homaj rajtoj, ne havas rajton ekzisti en la mondo.

La 9an de junio 2012

Deklaro de refunkiciigo de la nuklea centralo Ooi

Hieraŭ la 8an de junio la ĉefministro Noda deklaris refunkciigon de la reaktoroj n-roj 3 kaj 4 en la nuklea centralo Ooi en la urbeto Ooi en la gubernio Fukui. La centralo situas 80 kilometrojn norde de la urbo Kioto kaj 120 kilometrojn norde de Osako. Resume li parolis jene :

Neceso de la refunkciigo

Proksimiĝas la kulmino pri konsumado de elektro pro la proksimiĝanta varma somero, kaj venis tempo por atingi konkludon. “Protekti vivon de la popolanoj”. Tio estas la baza principo por decidi la vojon. Mi konkludis, ke la reaktoroj n-roj 3 kaj 4 estu refunkciigitaj. Akironte la konsenton de la rilataj komunumoj, mi komencos procedi por la refunkciigado. Ni devas eviti malbonan influon sur la ĉiutaga vivo pro kurenta interrompiĝo kaj prezaltiĝo de elektro. Se neniuj reaktoroj funkcius, la japana socio stagnus. Se okazos abrupta kurenta interrompiĝo, ekestos homoj, kiuj riskos la vivon. Ni ne povos protekti vivojn per provizora, dumsomera refunkciigo de la reaktoroj*. Se altiĝos prezo de elektro, tio influos malgrandajn kompaniojn, kiuj volos translokigi siajn fabrikojn eksterlanden, kaj sekve perdiĝos laborlokoj por japanoj. Se mankos petrolo el Mezoriento, ni devos suferi same, kiam okazis Petrolkrizo en 1973. * Osako, Kioto kaj aliaj gubernioj najbare de Fukui postulas dumsomeran refunkciigon. Sed Noda rifuzis tiun postulon.

Sekureco de la refunkciigo

Jam ekzistas kontraŭrimedoj kaj sistemoj kontraŭ eventualaj tertremoj kaj cunamoj tiel fortaj kiel tiuj en Fukuŝima. Eĉ se ĉiuj elektraj fontoj perdiĝus, neniam okazus kernofandiĝo. Kompreneble ne troviĝas “absoluta” normo por sekureco. Ni postulas de la elektraj kompanioj 30 rimedoj por sekureco de la reaktoroj. La normo de sekureco de la registaro estas provizora. Kiam aproviĝos la nova sistemo pri la kontrolo en la parlamento, la registaro retaksos la normon*. La registaro kaj la elektra kompanio Kansaj kune dislokos respondeculojn, kiuj povos taŭge decidi. * Nun en la parlamento oni diskutas pri la fondo de sendependa agentejo pri la kontrolo de la nukleaj centraloj.

Estonta konsisto de elektraj fontoj

Krom la reaktoroj de Ooi, mi ne antaŭenpuŝos refunkciigon de la ceteraj reaktoroj kvazaŭ planite. Ni taksos detale la sekurecon de la reaktoroj unu post la alia. En la longperioda energipolitiko ni planas laŭeble redukti dependecon de nuklea energio. Ĝis aŭgusto ni volas publikigi la trankviligan planon pri energikonsisto. (Fino de la deklaro)

La ĉefminisrto dankis al la gubernio Fukui pro tio, ke la gubernio liveris elektron dum la pasintaj 40 jaroj. La guberniestro Niŝikaŭa diris : “Mi altetaksas la deklaron de la ĉefministro. Mi mem vidos la staton de la reaktoroj kaj prezentos postulojn de la gubernio al la elektra kompanio Kansajo”. La 10an de junio la gubernia komitato pri sekureco de atomenergio taksos taŭgaj la registarajn rimedojn por la sekureco. Post la aprobo de la gubernia asembleo, la guberniestro renkonte komunikos la gubernian aprobon al la ĉefministro.

Reagoj de popolanoj (laŭ la ĵurnalo Asahi)

Jen estas voĉoj de movadanoj kontraŭ nuklea energio : S-ro Aizaŭa Kazumasa 70-jara, asemblea membro de la urbo Tookai, kie troviĝas nuklea reaktoro : “Noda ripetis, ke li protektos sekure la popolanojn, sed lia klarigo estas senenhava kaj neniam kotuŝis min. Montrante neniun donitaĵon por konvinki nin, li refuknciigos la reaktorojn, pretekstante eventualan elektromankon. Tio estas minaco al la publiko”. S-ro Takemoto Kazujuki 62-jara, kiu movadas kontraŭ la nuklea energio en la urbo Kariha en la gubernio Niigata, kie troviĝas nukleaj reaktoroj : “La ĉefministro minacas nin, timigante nin per elektromanko kaj ekonomia stagnado. En la centralo Ooi ankoraŭ ne konstruiĝis kontraŭtertrema stabejo, krome sismologoj diras, ke sub la tereno de la centralo troviĝas aktiva fendego. En tiu situacio, kial la ĉefministro povas diri, ke la kontraŭrimedoj estas suficaj ?” S-ro Saitou Buiĉi 59-jara, kiu movadas en Hokajdo : “Tiu decido estas vojo por pereo de la nuna registaro. Se li decidus, ke ni esploru, kio okazos al nia vivo sen atomenergio, tio estus vera gvidkapablo de la ĉefministro”.

Reagoj de popolanoj (laŭ la ĵurnalo Akahata)

S-ino Jamazaki Hiroko 34-jara loĝanta en la urbo Kaŭasaki, kiu manifestaciis antaŭ la ĉefministrejo : “La cefministro diras, ke li decidis la refunkciigon por la popolana vivo, sed pro la akcidento en Fukuŝima popolanoj fariĝis malfeliĉaj. Neniu povas garantii sekurecon de reaktoroj. Eĉ se la registaro trude refunkciigos la reaktorojn, mi ne ĉesos kontraŭbatali.” S-ino Asakura Ĉikako 41-jara, kiu manifestaciis kun siaj familianoj antaŭ la oficejo de la elektra kompanio Kansajo : “Mi havas infanojn, do estas nature, ke ni protestas kontraŭ la deklaro de la ĉefministro. Se mi silentus, tio signifus, ke mi aprobas lin. Nun estas grave, ke ĉiuj protestu per sia propra voĉo”. S-ro Saitoo Ŝuuiĉi, kiu manifestaciis en la urbo Nagoja : “Pro la akcidento en Fukuŝima, ni kvazaŭ perdis la terenon de Japanio, sed la registaro nenion lernis. Ni sukcesis haltigi ĉiujn reaktorojn en majo kaj tio estas nia venko. Mi sentas, ke popolanoj nun estas konsciaj pri la nukleaj aferoj. Por malhelpi la refunkciigon, ni plu kolektiĝu kaj manifestaciu !” S-ro Okude Harujuki, kiu agadas en la gubernio Fukuŝima : “Politikistoj, kiuj ne estas spertaj pri atomenergio, ne decidu la refunkciigon laŭ sia “politika juĝado”. S-ro Tojoguĉi Juukoo 75-jara, loĝanta en provizora domo en Fukuŝima : “Mi ne povas akcepti la decidon de la ĉefministro, ĉar oni ankoraŭ ne finis la esploradon de la akcidento en Fukuŝima. Mi estas plena de kolerego. Ni ne scias, kiuj estas respondecaj pri la akcidento. Oni ne solvis la kompensan problemon. Oni raportas, ke sub la tereno de Ooi troviĝas fendego, kiu povos kaŭzi nove grandan katastrofon. Certe neniu problemo okazos dum somero, eĉ se la reaktoroj ne funkcios. La registaro volas kaŝi tiun fakton, do ĝi hastas refunkciigi la reaktorojn. Tio signifas, ke ĝi forĵetas Fukuŝima-on”. (Fino de citaĵoj)

La deklaro de la ĉefministro donos la lastan baton al la reganta Demokratia Partio, kiu suferas pro daŭra perdo de subtenoj. Kiam ĝi ekregis Japanion, plejparto de la popolanoj esperis, ke ĝi plibonigos la vivon, sed ĝi perfidadas tiun esperon. Subtenproporcio por la partio estas tre malgranda, kaj pro la deklaro de la ĉefministro ĝi perdos la lastan subtenantaron. Eble en aŭtuno aŭ en vintro okazos la ĝenerala elekto de la parlamentanoj, kaj en ĝi Demokratia Partio certe malvenkos. Tamen se venkos Liberara Demokratia Partio, kiu regis antaŭe kaj havas politikon antaŭenpuŝi la atomenergian politikon, la situacio plimizeriĝos. Nur Japana Komunista Partio kaj Sociala Demokratia Partio kontraŭas atomenergion, sed multaj popolanoj havas alergion pri komunismo, sekve ne multe balotos por tiuj partioj.

Kien iros Japanio ? Ĝi nun ekpaŝis al pereo.

Kiel pasintjare, ĉi tiu raporto estas sufiĉe ampleksa rilate raportindaĵojn. La prezo de tiu precizemo estas, ke eble estas mankoj kaj eraroj. Kamaradoj, kiuj konstatus ilin estas kore invititaj skribe antaŭredakti amendojn, kiujn eblos pridiskuti dum la SAT-Kongreso.

Plenum-Komitato

Eĉ pli ol pasintjare la Plenum-Komitato kunvenis rete kaj malpli ofte fizike, pro geografia diseco ĝiaj membroj. El organiza vidpunkto ne okazis grava ŝanĝo en la taskodispartigo.

Raporto de KonfliktKomisiono 2009-2010

Konsistas el k-doj Vincento Ĉarloto (Charlot), Petro Levi' (Lévy) k Vito Markovo. Sekretarias Vito Markovo. La KK ĝojas esti prizorginta neniun priraportindan konflikton dum ĉi periodo !

Raporto de Ĝenerala Konsilantaro 2009-2010

La konsisto de ĜK-aro nun tias : Reprezentantoj de lokaj rondoj : k-doj Renata' Ĉasardo-Kaŭbelo (Chassard-Caubel ; Aĝenio [Agenais]), Gbeglo Kofio (Koffi ; Togolando) kaj Andreo Vejso (Weiss ; Pireneoj), Jamasaki' Seiko (Kokubunĝio [Kokubunzi]). Reprezentanto de sideja urbo : k-do Vincento Ĉarloto Konfliktkomisiono : Vincento Ĉarloto, Petro Levio k Vito Markovo LEA-reprezentantoj : k-doj Karlo Burlot' (Bourlot ; iLEA, itallingva), Nikolao Gudskovo (PREM, ruslingva), Tani' Hirojukio (Hiroyuki ; SATeJ, japanlingva), Kani' (SATeH, hispanlingva), Ron' Linno (Lynn ; SATEB, anglalingva), Gari' Miklo (Mickle ; LEA/G, germanlingva), Paz' (SATeK, korelingva), Pello Persono (Persson ; SLEA, svedlingva), Serĝo Sir' (SAT-Amikaro, franclingva).

ĜK-aro konstatas, ke PK regule kunvenas kaj akurate sendas siajn laborojn al ĜK-aro. Reage, la ĜK-aro komentas, konsilas, sugestas al la PK.

Raportis pri KK k ĜK-aro la sekretario : Vito Markovo

Administrado

La taskoj dispartiĝas kiel detale klarigite en la januara Sennaciulo (p39-40). Plej emfazinde estas, ke la laborŝarĝo de pluraj prizorgantoj estas tre alta, kaj ke pliaj helpantoj estus tre bonvenaj. La daŭra helpo de eks-PK-anoj JoBo kaj Kreŝo Barkoviĉ plurfoje montriĝis tre utila.

Adresaro

La ĝisdatigo kaj purigo de la membrosliparo multe progresis dum la jaro. Nova papera adresaro, multe pli ĝusta ol tiu de 2008, devus esti eldonita en aŭtuno 2010. La preparlaboroj estas iom pli longaj ol antaŭvidite pro klopodo aŭtomatigi la sistemon, sed kompence devus esti pli facile produkti ĝin dum venontaj jaroj.

Kasraporto

Ĝi aperos en la venonta numero.

Rilatoj kun LEA-oj kaj SAT-rondoj

LEA-oj ligitaj al SAT per la Gotenburga konvencio plu funkcias en Franclingvio (SAT-Amikaro, 685 membroj), Hispanlingvio (SATeH, 20 membroj), Anglalingvio (SATEB, 50 membroj), Svedio (SLEA, 50 membroj), Italio (ILEA) kaj Japanio (SATeJ). Krome k-doj varbas por SAT kadre de Arci-Esperanto en Italio, kaj en diversaj neformalaj rondoj en Germanio (LEA/G), Nederlandlingvio (Progresema Esperanto-Forumo) kaj Koreio (SATeK). Aparte menciinda estas la eldono, flanke de SATeH, de hispanlingva versio de la libro "Laboristaj Kronikoj" de k-do A. Marco Botella.

En junio 2009 oficiale malfondiĝis ASLE, iama LEAo en Aŭstrio, kiu delonge vegetis.

Dissendolistoj de SAT

Plu funkcias, kiel ĉefaj dissendolistoj la Iper-rondo de SAT, malfermita al ne-SAT-anoj (71 anoj), kaj SAT-diskuto (141 membroj), rezervita la SAT-anoj.

Landaj perantoj

SAT nun havas 33 perantojn, kaj 24 senperantajn landojn kiujn prizorgas gek-doj Weiss. En kelkaj kazoj la kontakto malfortiĝis lastatempe, kaj devas esti restarigita.

Sennaciulo - Sennacieca Revuo

Sennaciulo kaj Sennacieca Revuo estas daŭre la solaj oficialaj informiloj de SAT pro fakto ke per ili kaj nur per ili ni povas atingi ĉiujn niajn membrojn. Jam plurajn jarojn Sennaciulo aperas nur ĉiun duan monaton kaj tio post decido de la SAT kongreso en Beogrado. Tamen, la kvanto da paĝoj kiujn la membroj ricevas plialtiĝis (antaŭe, estis 16 paĝoj monate, nun meznombre 18 paĝoj monate).

La laboro okazas fare de volontuloj. Redaktoskipo konsistante el 10 personoj (15-an de aprilo 2010) klopodas trovi verkantemulojn, kiuj volas kontribui al niaj revuoj. La skipanoj ankaŭ kaj precipe zorgas pri korektado de la tekstoj kiuj aperas en Sennaciulo kaj Sennacieca Revuo.

La skipo strebas atingi kiel eble plej altan nivelon rilate informadon, kulturon kaj sciencon. Ankaŭ la aspekto de la revuo estas prizorgata por atingi kiel eble plej profesian nivelon.

Gravas por diri, ke la redaktoskipo strebas kiel eble plej malmulte redakti tekstojn kaj se tamen nepras, la verkanto ĉiam scias kiujn ŝanĝojn/redaktadojn okazas antaŭ aperigo de la teksto. Kiam la statuto de SAT estas respektata, ne ekzistas ajna cenzuro kiu limigas liberecon de esprimo, nek en Sennaciulo, nek en Sennacieca Revuo.

Neniam en neniu kazo aperigas tekstojn kun rasisma tendenco aŭ kiuj atakas personojn aŭ asociojn.

Malgraŭ la fakto ke ofte la verkantoj estas aliaj personoj, la redaktoskipo klopodas prezenti unuformecon en prezento de la malsamaj tekstoj. Konstrua kritiko ĉiam estas bonvena kaj oni sendu ĝin prefere al . 15-an de aprilo 2010

Por Sennaciulo kaj Sennacieca Revuo la respondeculo de la revuoj Jakvo Schram

Gazet-administraĵoj kaj represoj

Sennaciulo havas nur 9 abonantojn, kiuj pagis por 2010. Ankoraŭ atendata estas repago de 5 abonintoj por 2009 kaj 4 por antaŭaj jaroj. Krome Sennaciulo estas sendita interŝanĝe aŭ varbocele la 54 gazetoj aŭ asocioj. Artikoloj el Sennaciulo aperis tradukite hungarlingve kaj franclingve.

Stagnadis ĉijare la disdonado de la kromekzempleroj, kaj la gvidrezolucia peto pri starigo de tradukreto por instigi al pli sistema tradukado de artikoloj ankoraŭ ne estas starigita. Malmultaj ekzempleroj revenas al la sidejo, sed tamen venas tra aliaj kanaloj informoj pri neregula alveno de la gazeto ĉe iuj kamaradoj, subpozeble pro la mondskala malboniĝo de la kvalito de la poŝtaj servoj. Laŭeble ekzempleroj estas resenditaj al kamaradoj, kiuj akurate repagis siajn kotizojn, kiam venas informo pri la perdiĝo.

Elektronika PIV

Meze de aprilo estis subskribita kontrakto kun E@I por prizorgi la starigon de reta versio de PIV, kiu estos senpage alirebla en la reto, sed kun alvokoj al mondonacoj por subteno de la projekto. SAT konservos ĉiujn rajtojn pri la enhavo de PIV kaj plu zorgos pri ĝia ĝisdatigo, sub respondeco de Michel Duc Goninaz kaj Klaŭdo Roux.

Retejo

La retejo de SAT enhavas 948 artikolojn je la 22a de aprilo, kaj ricevas meze 399 vizitojn tage. Malgraŭ signifa kresko de la vizitantonombro (estis 250 en 2009, kaj 150 en 2008), grava problemo restas la tro malgranda nombro de partoprenantoj en la ĝisdatigo de la retejo, kiu kaŭzas malfruon en aperigo de gravaj informoj kaj ne ebligas plene ekspluati la produktitan enretigeblan materialon, kiu grandkvante kuŝas en duonpreta formo en la privata spaco de la paĝaro.

Eldona fako kooperativa

Por la Milana kongreso la kooperativo eldonis 150-ekzemplere du pliajn librojn : Kompendio de la Kapitalo de Karlo Markso kaj Plano B, kaj komence de 2010 diversajn glumarkojn, pinglojn kaj T-ĉemizojn. Krome, ambaŭ libroj eldonitaj 150-ekzemplere en 2008 (pri Gramsci kaj pri la Pariza Komunumo) jam elĉerpiĝis, kaj korektitaj versioj estas en preparo. Multaj aliaj projektoj estas envojigitaj laŭ diversnivela pretecostato, kaj plia grava projekto, pri kiu aperos aparte detala informo, estas la dokument-filmo pri Esperanto, financita per grava monprunto de SAT-Amikaro.

El praktika vidpunkto, la kooperativo nun funkcias ĉefe tra la reta diskutgrupo "SAT-EFK", kies adreso estas http://fr.groups.yahoo.com/group/SAT-EFK/. En ĝi membras 30 kamaradoj, kiuj konsistigas la eldon-komitaton, funkcianta laŭ reguloj plu precize difinendaj.

Plej urĝe solvenda problemo estas la ankoraŭ nesufiĉe bone strukturita disvendo-reto, kiu ebligas kontentigan vendon de modest-kvante eldonitaj libroj, sed montriĝas limiga por pli ambiciaj projektoj. La ekigo de la filmoprojekto, por kiu ni planas vendi mondskale 4000 DVD-ojn, devigos nin rapide organiziĝi por plibonigi ĉi tiun flankon de nia agado dum la venonta jaro.

Poresperanta fako

En aprilo 2010 membris en la PF 31 kamaradoj, el kiuj nur kelkaj aktive partoprenis la laboron de la Fako. Dum la SAT-kongreso 2009 en Milano la PF kunvenis dufoje, unuafoje en ĝenerala kunveno kaj duafoje por prilabori la pri-SAT-an Esperantlingvan informilon. Kadre de la PF plurfoje okazis interŝanĝoj pri specifaj informiloj kaj informcelaj tekstoj, interalie pri la kongresa artikolo, kiu tradukiĝis kaj rete aperis en 5 lingvoj, kaj pri la informilo pri SAT, kies prilaboro okazadas, sed kun malfruiĝo.

Gary Mickle

Muzika "fako"

Kvankam muzika fako ne havas formalan ekziston en SAT, pluraj kamaradoj aktive kaj regule partoprenas en diversaj kulturaj projektoj, kie muziko ludas ĉefan rolon.

Ĉefa projekto, pri kiu estis jam detale raportite en Sennaciulo, estis la surscenigo, sub gvido de k-dino Lévêque, de la "Ĝenerala Kanto" de Pablo Neruda kaj Mikis Teodorakis, kun kvindeko da gekantistoj kaj muzikistoj el diversaj francaj regionoj. Jam okazis du koncertoj (en Bureso kaj Hiliono) kaj tri aliaj estas planitaj (Kaiserslaŭterno, Manso, Havano).

Pluraj koncertoj, organizitaj kunlabore kun fakaj grupoj de ARCI, okazis dum la pasinta SAT-kongreso en Milano. Interalie ludis la muzikkgrupo "Rêverie", kun kiu daŭre kunlaboras k-do Fontana.

Daŭre okazas tutsemajna muzikstaĝo en la kulturcentro Kvinpetalo dum la somero, sub la gvido de ge-kdoj Markovo, kiu ebligas interalie riĉigi kaj diskonigi la repertuaron de laboristaj kantoj.

K-do Kim Henriksen estis la ĉefrespondeculo pri muziko kaj programo de la Kultura Esperanto Festivalo okazinta en Helsingoro inter la 7a kaj la 12a de julio 2009.

K-dino Lévêque organizis en oktobro "Muzikajn, Internaciajn, Renkontoj Esperantistaj por Gejunuloj Eŭropaj" inter la 24a kaj 31a de oktobro. Venonta eldono de ĉi tiu renkontiĝo okazos en Bulgario ĉi-somere.

Du esperantaj koncertoj okazis en la iama kooperativo kaj sidejo de SAT, "la Bellevilloise", en Parizo la 19an kaj 26an de septembro, kaj la Ketinia esperanto-grupo organizis koncerton apud Diĵono la 25an de aprilo 2010.

Frakcioj

Multlingva sindikata novaĵretejo LabourStart

Bedaurinde la laboro ĉe LabourStart suferis gravan problemon dum la pasintaj monatoj. Mia fidela kunlaborantino Alwyn Kind mortis antaŭ kelkaj monatoj kaj nun mankas al ni fidela esperantisto kiu kapablas akurate traduki/resumi artikoletojn. Alwyn fidele tradukis minimume 3 artikoletojn ĉiusemajne dum jaroj (eble pli ol 10). Mi mem ne volas aŭ eĉ ne kompetentas agi kiel redaktoro. Mi nur elektas la artikolojn el LabourStart kaj sendas ilin al la tradukisto. Ili devas rapide respondi kaj resendi tradukaĵojn akuratajn sen eraroj ktp. LabourStart uzas diversajn lingvojn kaj la tradukisto povus mem elekti la artikolojn de LabourStart aŭ aliaj fontoj. La artikoloj devas esti pri sindikataj aferoj ne pri ĝeneralaj politikaj aferoj. Pro kopjrajtaj leĝoj ni ne rajtas traduki artikolojn rekte do vere la tradukaĵo devas esti resumado de artikoloj. Bonvolu noti ke mi kelkfoje ricevis mesaĝojn de volontuloj sed mi trovis ke ofte ili vere ne kapablas senerare traduki.

Paul Hewitt

Ĉielarka frakcio

En Junio 2009, japanaj anoj de la frakcio sendis solidaran mesaĝon kaj helpmonon al komitato de Ĉielarka Marŝo en Sapporo.

NISHIKAWA Satoru

Pacista Frakcio

De la lasta Kongreso, la Pacista Frakcio ĉefe rigardis al la Konvencio de Oslo, kiu malpermesas iujn pafaĵoĵetojn el bomboj, por scii, kiam tiu Konvencio validiĝos. Ĝi validiĝos la 1-an de aŭgusto 2010. Tamen ĝi aplikiĝos nur en la tridek unuaj ratifintaj landoj. Inter tiuj landoj troviĝas precipe etaj landoj. La plejparto de grandaj landoj ne subskribis, nek ratifis la Konvencion de Oslo. Same ili ne subskribis, nek ratifis la Konvencion de Otavo, kiu malpermesas ĉiujn kontraŭpersonajn minojn. Tial la Pacista Frakcio proponos en la venonta Kongreso, ke tiu ĉi sendu leteron al la Ambasadoroj de Ĉinio, Finlando, Hindio, Israelo, Pakistano, Rusio kaj Usono en Rumanio por peti, ke tiuj landoj subskribu kaj ratifu tiujn du Konvenciojn.

Marto 2010 Colette Weiss/André Weiss

Sennaciisma Frakcio

— Estis starigita dissendolisto de la Frakcio, kiu havas 12 membrojn. Ĝi ebligas interkonsiliĝon kaj decidotrovadon en la Frakcio, kies membroj en la granda plimulto estas retligitaj.
— La dissendolisto ĝenerala plu funkciis kiel en pasintaj jaroj kaj havas 81 membrojn.
— Kiel membromatrikulo funkcias la anaro de la frakcia dissendolisto (12 k-doj) plus la listo de eksterretaj membroj, kiuj sin anoncis (aktuale 1 k-do).
— La utiligo de la Frakcia paĝo en S-ulo estas minimuma. Ni eluzis la principe disponatan spacon nur unufoje dum la pasinta jaro. Pri frakcia emblemo, utila interalie por la frakcia paĝo, oni ekdiskutis surbaze de proponoj de Serĝo Siro, sed ankoraŭ ne decidis.
— La reeldono de verkoj de Lanti kaj Kolĉinski progresas. Temas pri la Manifesto de la Sennaciistoj (Lanti) kaj ABC de sennaciismo (Kolĉinski). La verkoj pretas en diĝita formo por reeldono ĉe la Eldona Fako Kooperativa, ankaŭ antaŭparolo verkita de Geri Mikle.
— Eksteraj kontaktoj estis minimumaj. Vinko Markov restas en kontakto kun la Internacia Marksisma Tendenco, kies pensado relative proksimas al nia.

Gary Mickle

Liberpensula Frakcio

Pro malfrua organizado la esperanta partopreno en la paska festeno de nekredantoj, tuj antaŭ la SAT-Amikara kongreso en San-Briego, estis multe pli diskreta ol pasintjare. Krome la departementa federacio de la Libera Penso en franca departemento Jonio (Yonne, 89) eldonas laikajn kalendarojn kun esperantaj skribaĵoj.

Komunista Frakcio

Daŭre okazas tre sukcesa Esperanto-budo en la festo de la Homaro la duan semajnfinon de Septembro en Parizo, kiu ebligas konatigi esperanton al pluraj centmiloj da personoj. Krome okazis budeto okaze de departementa festo en Ortezo (Suda Francio) en junio 2009, kaj la multlingva komunista retejo "Marxist.com" de julio havas regule nutratan esperanto-rubrikon.

Liberecana Frakcio

Ĉi-jare menciindas interalie :

ĉiusemajnaj radio-elsendoj kadre de liberecana radio en Parizo (89.4 Mhz) ;
apero de kelkaj artikoloj (pri Manuel Suarez kaj pri la kongreso en la gazeto de la hispana CNT) ;
deklaro de hispana CGT pri esperanto kaj daŭra nutrado de la esperanta reta rubriko en "royoinegro.info" ;
kursoj en anarĥiismaj rondoj en Alikanto kaj Splito.

Verdula Frakcio

AVE (verduloj Esperantistaj) formale kunlaboras kun SAT ekde 1999, malgraŭ la fakto ke Verda Politiko ne nur temas pri ekologio, nia loko ene de SAT estas la ekologiisma frakcio. Por ĝenerala informo mi kunmetas nian aktualan informilon, kie la kunlaboro kun SAT kaj UEA estas menciita. Enhave ni subtenis la agadon kontraŭ la pafaĵoĵetaj bomboj, kaj aparte per traduko de "100 Bonaj Argumentoj kontraŭ la Atomenergio" - trovebla sur nia retejo - kie ankaŭ estas multaj dokumentoj kiamaniere kapital-interesoj damaĝas la naturon, sanon kaj bremsas la evoluon de laborlokoj sur la kampo de regajneblaj energioj. Prelego pri tio kaj pri "videblaj kaj nevideblaj plastajhoj en la akvaroj" diskutas simile la rilaton inter industriaj teknikoj, komforto kaj damaĝo de la sano de homoj kaj bestoj tutmonde. En Bulgario mi prelegos pri ambaŭ temoj. Mi mem verkis artikolon por S-ulo pri eŭtanazio en Germanio - nuntempa kaj dum la nazia epoko ; kaj aktuale mi verkas por la temo GMO, kiu denove montras ke la kapital-interesoj de Monsanto k.a. ofte neglektas la vivajn. Nia "blogo" AVENO, rete ĉiusemajne, papere per jara kolekto, enhavas multajn temojn ofte ankaŭ verkitaj de aliaj AVE-anoj el la tuta mondo.

Tamen, AVE ne simple kontraŭas la teknologian progreson, sed ni postulas pli amplekse antaŭvidi kaj esplori la riskojn kaj sekvojn de novaj teknologioj. Kompreneble AVE kunlaboras kun la Verdaj Partioj, kio ne signifas unu-kolorecon ; pluraj AVE-anoj grupiĝas en ruĝ-verda frakcio ene de AVE.

Bedaŭrinde nia kontakto al N.I. Sekvojo reduktiĝis pro malfacila kunlaboro kun li al regula sendo de la ret-mesaĝoj kaj de la papera eldono. Ni ĝojas pri la tendenco en Usono abolicii la mortpunon kaj subtenas la organizaĵon NCADP.

Retmesaĝoj al : ave@verduloj.org - nia retejo : http://www.verduloj.org

Manfred Westermayer

Venontaj kongresoj

Proponoj jam estas pristudataj por 2012 kaj 2013. Por 2011, plej verŝajne la kongreso okazos en Sarajevo. Tieaj kamaradoj antaŭvidas sendi vojaĝi al Braŝovo por prezenti la projekton.

Perspektive

SAT daŭre vivas kaj tre aktivas, sed povos elteni la nunan agadoritmon nur se novaj kamaradoj iom post iom anonciĝos por helpi en diversaj taskoj.

El Sennaciulo