Marteno disdividas sian mantelon
En la tempo de la Sankta Marteno eliris imperiestra edikto, laŭ kiu filoj de profesia soldato estu dungataj por militservo. Pro tio ankaŭ Marteno kontraŭ sia volo, kun 15 jaroj estis dungita por militservo. Ankoraŭ Marteno ne estis baptita, sed li tute ne kondutis kiel soldatoj kondutas : Li estis bonkora al siaj kamaradoj, mirinde estis lia amo al proksimaj. Lia pacienco kaj humileco tiun de la aliaj tre superis. Liaj kamaradoj tre ŝatis lin kaj jam tiam rigardis lin pli monaĥo ol soldato. Ĉar li, kvankam ankoraŭ ne baptite, montris konduton kiel Kristo : Li helpis al la malsanuloj, subtenis la povrulojn, nutris malsatulojn, vestis nudulojn. De sia salajro li retenis nur tion por si, kion li bezonis por la ĉiutaga vivo.
Iutage, kiam Marteno portis ĉe si nenion krom siaj armiloj kaj la simplan soldatmantelon, li renkontis ĉe la pordego de Amiens nudan provrulon, meze de la vintro, kiu tiel eksterordinare fridis , ke multaj mortis pro la frido.La nudulo petegis la preterirantojn pri kompato. Sed ĉiuj preterpaŝis la mizerulon. Jen Marteno plenigita de Dio, ekkonis, ke la povrulo, kiun la aliaj ne kompatis, estis rezervata por li.
Sed kion fari ? Krom soldata mantelo li havis ja nenion. Do li prenis la glavon kaj tratranĉis la mantelon laŭ la mezo. Unu parton li donis al la povrulo, en la alian parton li denove vualis sin mem. Kelkaj el la ĉirkaŭstarantoj komencis ridi, ĉar Marteno aspektis en la duono de la mantelo kiel mizerulo. Sed multaj, kiuj havis pli da kompreno, tre bedaŭris, ke ili ne mem helpis, kvankam ili estis multe pli bonstataj ol Marteno kaj povus vesti la povrulon sen devi mem parte senvestiĝi pro tio.
En la sekva nokto, kiam Marteno profunde dormis, li vidis Kriston je duono vestitan per la soldatmantelo, kiun li donis al la povrulo. Estis ordonite al li, ke li tre atenteme rigardu Dion, la Sinjororon, kaj la veston, kiun li estis fordonacinta. Tiam Marteno aŭskultis Jesuon paroli kun laŭta voĉo al la ĉirkaŭstaranta aro da anĝeloj : „Marteno, kiu ankoraŭ estas ’Katechumene’ (= baptpetanto), vestis min per tiu mantelo.". Jesuo Kristo ĉe tio efektive pensis pri siaj propraj vortoj, kiujn li parolis iam : „Kion vi faris al unu ĉi tiuj miaj fratoj plej malgrandaj, tion vi faris al mi" (Mt 25, 40). Tiel Jesuo Kristo atestis, ke li en la figuro de la povrulo estis vestita de Marteno. Por montri la valoron de tia bona ago, li montris sin ĝuste en tiu ĉi mantelo. Sed tiu sonĝosperto neniel tentis Martenon al homa famavido. Li male rekonis en la bona ago la bonecon de Dio. Kaj kiam li estis dekokjara, li lasis bapti sin.
(c) Prof. Dr-o. teol. Manfred Becker-Huberti, Kolonjo
tradukis Cezar
PS :
Jen kanto por Marteno :
"Mi iras kun mia lanterno"