Laŭdo pri la komunismo
teksto : Bertolt Brecht
muziko : Hanns Eisler
kantisto : Ernst Busch
Ĝi estas prudenta, ĉiu komprenas ĝin. Ĝi estas simpla.
Vi ja ne estas ekspluatisto, vi povas kompreni ĝin.
Ĝi estas bona por vi, informu vin pri ĝi.
La stultuloj nomas ĝin stulta, kaj la kotaj nomas ĝin kota.
Ĝi estas kontraŭ la koto kaj kontraŭ la stulteco.
La ekspluatistoj nomas ĝin krimo.
Sed ni scias :
Ĝi estas la fino de la krimoj.
Ĝi estas ne freneza, sed
La fino de l' frenezo.
Ĝi estas ne kaoso
Sed la ordo.
Ĝi estas la simpla
Kiu malsimple fareblas.
tradukis Cezar
Lob des Kommunismus
Text : Bertolt Brecht ; Musik : Hanns Eisler
Sänger : Ernst Busch
Er ist vernünftig, jeder versteht ihn. Er ist leicht.
Du bist doch kein Ausbeuter, du kannst ihn begreifen.
Er ist gut für dich, erkundige dich nach ihm.
Die Dummköpfe nennen ihn dumm, und die Schmutzigen nennen ihn schmutzig.
Er ist gegen den Schmutz und gegen die Dummheit.
Die Ausbeuter nennen ihn ein Verbrechen.
Aber wir wissen :
Er ist das Ende der Verbrechen.
Er ist keine Tollheit, sondern
Das Ende der Tollheit.
Er ist nicht das Chaos
Sondern die Ordnung.
Er ist das Einfache
Das schwer zu machen ist.
Citita laŭ Ernst Busch : La sankta milito - paco al la mondo.
Rimarkoj
Certe tio estas ĝusta, ke la komunismo laŭdindas - se ne temas pri la falsa komunismo de Mao aŭ Lenin aŭ Stalin, oni sciu, ke Brecht ricevis eĉ Stalin-premion, Tamen : Stalin ne tre fidis al Brecht kaj estis tre kontenta, kiam Brecht post vizito rapide forlasis Ruslandon.
La komunismo ne estas novdata, sed jam ekzistis en prakristanaj komunumoj, kaj certe jam antaŭe. Eĉ en la prasocio ekzistis frua kruda formo de ĝi. Komunismo estas por mi socio, en kiu la homoj komune laboras kaj festas, en kiu ne ekzistas ekspluatistoj, do ankaŭ ne kapitalistoj aŭ partibonzoj, kiuj vivas koste de la aliaj, jen socio plena de solidareco inter la homoj, do socio en kiu oni eĉ ne parolas pri libero kaj justeco, ĉar mallibero kaj maljusteco jam ne aŭ ne plu ekzistas kaj la vortoj mem fariĝis fremdvortoj. La komunismo en tiu senco estas por mi grandioza tuthomara afero, idealo, de kiu oni neniam delasu, egale, ĉu ĝi estas realigebla grandskale jam nun aŭ nur estontece. Homoj bezonas ion, por kio indas la peno vivi. Por vivteni la kapitalismon, mi ne volus vivi, estus hontego por mi. Nu, kaj en tiu senco mi akceptas la poemon de Brecht, kvankam mi scias, ke li mem estis tre kontraŭdira homo. Jen viro kun aŭtokrataj tendencoj, kiu ne ŝatis la kaoson, kvankam ĝi, aŭ la anarkio, estas la plej alta ŝtupo de la ordo :) . Kiel junulo li ankoraŭ sciis tion. Mia idolo Brecht pro certa ĉeokaza instrumastremo ne estas, kaj mi ŝatas ofte la junan Brecht pli ol la maljunan. Pro multaj kaŭzoj.
Tial mi mem verkus la poemon tute alie. Por mi la komunismo ne estas unuavice prudenta, do penssporto, sed necesa kaj certagrade jam ekzistanta maniero moviĝi. Krome ĝi estas utopio, kiu tiom longe hantos la homojn, ĝis ili iam realigos ĝin ; ĝis nun tio ankoraŭ nenie tute sukcesis. Impresa estis la provo de la taboritoj en la ĉeĥa urbo Tabor, en la tempo de la husitoj. Tie la komunismo ekzistis sen mono eĉ dum sepdek jaroj, poste el Tabor fariĝis agresiva milita komunumo kun klanĉefoj, ĉar la taboritoj devis defendi sin kontraŭ siaj multnombraj malamikoj. (Por mi komunismo kun ĉefoj estas paradoksa ! Tiel, kiel nigra ĉevalo, kiu laŭdire estas blanka.) Jen la kaŭzo, kial la komunismo je daŭro nur mondovaste aŭ tute ne realigeblas.Por kompreni tion, oni ne devas esti trockisto. (cez)