Fratoj Grimm
La fabelo pri Kuklando
67/Vol. 2
En la kuklanda tempo mi iris kaj vidis, ke Romo kaj Laterano pendas je silka fadeneto, kaj senpieda viro preterkuris rapidan ĉevalon, kaj tre akra glavo trabatis ponton ; krome mi vidis junan azenon kun arĝenta nazo, kiu ĉasis du rapidajn leporojn, kaj tilion, kiu estis larĝa. Sur ĝi kreskis varmegaj flanoj. Krome mi vidis maljunan magran kaprinon, kiu portis ĉirkaŭ cent plenĉarojn da graso sur sia korpo kaj sesdek plenĉarojn da salo. Ĉu tio ne estas sufiĉe da mensogoj ? Krome mi vidis plugi plugilon sen ĉevaloj aŭ bovoj, kaj unujara infano ĵetis kvar muelŝtonojn de la urbo Regensburg ĝis la urbo Trier kaj de Trier ĝis la interno de Strasburgo ; kaj akciptro naĝis tra la rivero Rejno. Tion li faris plejnrajte, tie mi aŭdis fiŝojn kune ekbrui tiel, ke sonis ĝis la ĉielo, kaj dolĉa mielo fluis kiel akvo de profunda valo sur altan montaron, tio estis strangaj aferoj. Tie estis du korvoj, kiuj falĉis herbejon, kaj mi vidis kiel du kuloj konstruadis je ponto, kaj du kolomboj disŝiris lupon, jen du infanoj, kiuj naskis kapridojn, sed du ranoj draŝis kune la grenon. Tie mi vidis kiel du musoj konsekris episkopon, du katoj, kiuj elskrapis la langon de urso. Tie alkuris heliko kaj mortbatis du sovaĝajn leonojn.Tie staris barbotondisto, kiu fortranĉis la barbon de ino, kaj du suĉantaj infanoj silentigis sian patrinon. Jen mi vidis du grejhundojn, kiuj portis muelilon el la akvo kaj maljuna ĉevalaĉo staris ĉe tio, kiu parolis, ke tio estas en ordo tiel. Kaj en la korto staris kvar ĉevaloj, kiuj draŝis la grenon per ĉiuj siaj fortoj, kaj du kaprinoj, kiuj hejtis la fornon kaj ruĝa bovino pafis la panon en la bakfornon. Jen kikeris kokino : Kikeriki ! La fabelo estas miskalkule finrakontita, kikeriki !
Fonto :Jakobo kaj Vilhelmo Grimm : Infan- kaj Domfabeloj. 2 volumoj, volumo 2, Berlino 1812/15, p. 294-296. ligo :
Lateran/o . Aro de konstruaĵoj (palaco, katedralo) en Romo, apartenanta al Vatikano ; sidejo de la papoj (313—1304) : la Laterana traktato (kreinta la Vatikanan regnon, 1929).
PSS :
La titolo Kuklando en la originalo estas „Schlauraffenland“,jen vortkombino, kiu entenas kvar aluditajn vortojn :
schlau = ruza
raffen = avide akiri monon
Affe =simio,
Land = lando
Sekve la adekvata traduko de la vorto eble estus „Ruze-akiri-monon-similando“. Sed tio estus certe tro tambure dirita, do ne plu nur aludita nomo. Tial la tradicia traduko per „Kuklando“ certe preferindas, ankaŭ tial, ĉar tio estas esprimo, kiu en Esperanto jam havas longan tradicion. Mi persone trovas ĝin iom tro nenidira, sed ĝia avantaĝo dum uzado – se oni konas ĝin – estas, ke ĝi mallongas. (cez)
PSS : La fabelo entenas aludon pri la fama ina papo, kiu laŭdire en surstrata procesio en Romo naskis infanon, kio kompreneble silentigis ŝin kiel papon. Aoraŭ nun katolikoja sertas, ke tio estas mensogo. La sengamba viro troviĝas sur fama mapo de la malkovrula erao. Laterano en Romo similis en la tempo de la papo Borgia pli al bordelo ol al religia loko, tial la aludo pri la silkaj fadenetoj sur la vestoj de la konkubinoj. La aludoj pri Kuklando jam troviĝas en fabeloj de la grekoj pri „La feliĉaj insuloj“, ili havas mirinde longan vivon, ekzemple en la antaŭjarcenta folkkanto :„The Big Rock Candy Mountains.“
Brüder Grimm
Das Märchen vom Schlauraffenland
In der Schlauraffenzeit da ging ich und sah an einem kleinen Seidenfaden hing Rom und der Lateran, und ein fußloser Mann, der überlief ein schnelles Pferd, und ein bitterscharfes Schwert eine Brücke durchhauen ; da sah ich einen jungen Esel mit einer silbernen Nase der jug hinter zwei schnellen Hasen her, und eine Linde, die war breit, auf der wuchsen heiße Fladen, da sah ich eine alte dürre Geis, trug wohl hundert Fuder Schmalzes an ihrem Leibe und sechzig Fuder Salzes. Ist das nicht gelogen genug ? Da sah ich zackern einen Pflug, ohne Roß und Rinder, und ein jähriges Kind warf vier Mühlensteine von Regensburg bis nach Trier und von Trier hinein in Strasburg ; und ein Habicht schwamm über den Rhein, das that er mit vollem Recht, da hört' ich Fische miteinander Lärm anfangen, daß es in den Himmel hinauf scholl, und ein süßer Honig floß wie Wasser von einem tiefen Thal auf einen hohen Berg, das waren seltsame Geschichten. Da waren zwei Krähen, mähten eine Wiese, und ich sah zwei Mücken an einer Brücke bauen, und zwei Tauben zerrupften einen Wolf, zwei Kinder die wurfen zwei Zicklein, aber zwei Frösche droschen miteinander Getreid aus. Da sah ich zwei Mäuse einen Bischof weihen, zwei Katzen, die einem Bären die Zunge auskratzten. Da kam eine Schnecke gerennt und erschlug zwei wilde Löwen, da stand ein Bartscheerer, schor einer Frauen ihren Bart ab, und zwei säugende Kinder hießen ihre Mutter stillschweigen. Da sah' ich zwei Windhunde, brachten eine Mühle aus dem Wasser getragen und eine alte Schindmähre stand dabei, die sprach : es wäre Recht. Und im Hof standen vier Rosse, die droschen Korn aus allen Kräften, und zwei Ziegen, die den Ofen heitzten und eine rothe Kuh schoß das Brot in den Ofen. Da krähte ein Huhn : Kickeriki ! Das Märchen ist ausverzählt, kickeriki !
Jacob und Wilhelm Grimm : Kinder- und Hausmärchen. 2 Bände, Band 2, Berlin 1812/15, S. 294-296.