Lernu vin, ho kara, ŝati,
ĉar ne helpas sin kompati.
Se vi estas por vi blinda,
mankas memestimo inda.
Ĉar ja estas sed kaj tamen,
vi neniam diru amen !
Se necesas, eĉ adultu,
sed neniam simple stultu.
Vi ne estu ŝaf' kaj predo
aŭ citrona in' aŭ ledo.
Estu freŝa, estu forta,
se necesas, eĉ senvorta.
Estu, kiam ajn, kuraĝa,
kaj ĉe l' fin' de l' vivo saĝa.
Flugu sola al la Luno,
brilu ene kiel suno.
Lernu esti sen modesto,
jen la viv' fariĝas festo.
Honesteco ne sufiĉas,
se vi tamen sklavo iĝas.
Dependigu vin ne ĉiam
kaj se eblas, eĉ ne iam.
Se vi pri vi mem nur dubas,
via tuta vivo rubas.
Kara, serĉu al vi celon,
serĉu veron, serĉu belon.
Iĝu lerta vivartisto
kaj konsciu pri rezisto.
Se vi lernos mem vin ami,
jen vi scios ankaŭ dami.
Al fiuloj ĵetu ganton,
Ne adoru plu la vanton.
Vivu ne nur do por plaĉi,
tia vivo devas aĉi.
Spitu do al la postulo ;
plaĉi volas ina nulo.
Se vi ĉion el vi kreos
kaj ne plendos kaj ne veos,
jen ŝanĝiĝos via sorto.