Al vi, infanoj de la paco

Al vi, infanoj de paco,
Plorante, komencu rezisti
Nakaniŝi Rei

Marde, la 1an de julio 2014
Kolektiva defendrajto estis aprobita de la kabineto.
Tiun ĉi tagon la fierinda japana,
Unusola trezoro,
Nia paca konstitucio estis frakasita.
Unuvorte, ankaŭ vi, gejunuloj,
Estis premmortigitaj.
Tiun ĉi gravan atencadon al la konstitucio
La Plej Supera Tribunalo neniam riproĉis.
Sekve via Japanio
revenos al malluma epoko
pli abomeninda ol iam ajn
en nia longa historio,
kaj denove tiuj
malbelaj kaj stultaj, kruelaj kaj teruraj
militoj komenciĝos.
Aĥ, junaj geamikoj !
Kiam tiu grandega dentorado
Unu fojon komencis grince turniĝi,
Vi estos envolvitaj en ĝin,
Vole nevole vi estos envolvitaj.
Sed ĉu vi havas kaŭzon por batali ?
Por via ŝtato ? Por la plej lojala celo ?
Pro tiaj kaŭzoj
Ĉu vi povos pafi homojn ?
Ĉu vi povos bajonete mortigi homojn ?
Ĉu vi povos faligi bombojn sur homojn ?
Karaj junaj geamikoj !
Ne iru al batalkampo,
Ĉar vi ne estas taŭgaj por militoj.
Senprecedence en la monda historio,
En tiu ĉi ideala lando, kie paco regis 69 jarojn,
Vi naskiĝis.
Vi spertis nur pacon.
Vi estas infanoj de paco.
Paco estas via hejmloko,
Via vivo kaj ekzistkaŭzo.
Tro pacema ? Lasu ilin kritiki vin,
Milito neniam plaĉas al mi,
Mi volas nek mortigi, nek eĉ kvereli.
Eĉ la ŝtato
Ne intervenu en mian vivon.
Mi estas malkuraĝa,
Mi estas timema,
Ĉu mi estas ruza ? Ja, mi povas esi tia,
Sed mi amas pacon.
Ĉu tio estas kritikenda ?
Por esti malforta,
Mi bezonas kuraĝon.
Kiam mi havas memkredon tiamaniere,
Ial ekblovas freŝaj ventoj,
Mi timas nenion.
Miaj karaj infanoj de paco,
Kiam vi naskiĝis,
Vi krietis vivĝoje,
Via vivo estas la plej valora,
Vi devas ĉiel pluvivi,
Vi ne mortu,
Nek mortigu.
Do, nun !
Kiel malfortuloj
Samkiel beboj ĵus naskiĝintaj
Plorante, komencu rezisti,
Plorante, rezistu,
Ne ĉesu plori dum via tuta vivo,
Por paco !

(Vespera eldono de la ĵurnalo Mainiĉi, la 10an de julio 2014)

Nakaniŝi Rei
naskiĝis en la urbo Mudanjiang de nordorienta Ĉinio en 1938. Li estas versisto de multaj popularaj kantoj kiel “Elegio Iŝikari” kaj “Norda drinkejo”. Li estas ankaŭ verkisto de “Frato” en 1998, “Melodio de senlaborulo de Nagasako” en 1999 (Premiita verko de Naoki) kaj “Ruĝa luno” en 2001.

“Ankaŭ mi vivas plorante. Mi estas tre malĝoja, ke Japanio fariĝis tiel mizera lando. La registaro anticipe faris ‘Leĝon pri specifaj sekretoj' [1] kaj nun aprobigis ‘Kolektivan defendrajton' [2]. Baldaŭ venos tempo, kiam oni malpermesos nin libere paroli, pretekstante militon” [3].

Post la dua mondmilito li riskis sian vivon multfoje, fuĝante el Ĉinio al Japanio. Lia frato, unu el la kamikazoj, apenaŭ pluvivis. En sia lasta verko “La japana imperiestro kaj la japana konstitucio — Kultura aserto por kontraŭmilita batalado kaj rezistado” li skribis : “La japana konstitucio estas artaĵo fierinda en la mondo”.

Artikolo 9 de la Japana Konstitucio :

1. La japana popolo, sincere dezirante internacian pacon sur la bazo de justeco kaj ordo, rezignas por ĉiam, kiel rimedon por solvi internacian konflikton, militon kiel ekfunkcion de regnopotencoj, kaj minacon per arma forto aŭ uzon de arma forto.
2. Por realigi ĉi tiun celon ni ne konservas landan, maran kaj aeran forton kaj ankaŭ aliajn militpovojn. Ni ne aprobas la rajton de militado de regno.

Eljapanigis Hori Jasuo, julio 2014.