Joakimo Ringelnatz
......................AL VI
Ili saltis el trajno dum vetur' ;
kaj eĉ sen dolor' pro plezur'.
Relmigris ili sen saĝo.
Post trajnkuntreniĝ' sur la spur'
ne sekvis knal', ridado nur.
Kaj plu iris la vojaĝo.
Ili paŝis tra muroj, tra ŝtona vand',
tra pikodratoj, tra dezerta land'.
Tra limhaltej', baraĵaj densoj
kaj minaca gest' de fusilar'
vagadis ili eĉ tra mar' –
Jen miaj pensoj. –
La kurso ĝustis, sen preterir'
ĝis al vi ili venis.
Paliĝis ili, ektremis ;
liberis tamen tre sen dir'.
Joachim Ringelnatz
....................ZU DIR
Sie sprangen aus rasender Eisenbahn
Und haben sich gar nicht weh getan.
Sie wanderten über Geleise,
Und wenn ein Zug sie überfuhr,
Dann knirschte nichts. Sie lachten nur.
Und weiter ging die Reise.
Sie schritten durch eine steinerne Wand,
Durch Stacheldrähte und Wüstenbrand,
Durch Grenzverbote und Schranken
Und durch ein vorgehaltnes Gewehr,
Durchzogen viele Meilen Meer. –
Meine Gedanken. –
Ihr Kurs ging durch, ging nie vorbei.
Und als sie dich erreichten,
Da zitterten sie und erbleichten
Und fühlten sich doch unsagbar frei.