Ekde 1904, dum la Internacia Kongreso de Romo poste en 1905 dum la Internacia Kongreso de Parizo, la valoro de la universa lingvo, ĝia studo, ĝia oficialigo kiel lingvo de la Internaciaj Kongresoj kaj fine kiel internacia propaganda lingvo, ankris la Esperanton en la historio de la Nacia Federacio de la Libera Penso.
La kongreso de Romo konstituos <<ĉarton el kiu ni ĉerpas konstante>> kaj el kiuj la internaciaj kongresoj ĝis la dua mondmilito havos inspiradi sin. Oni povas cetere vidi ke la <
Tiu historio ne haltas tien, en 2001 la Nacia Kongreso de la Libera Penso elektis mocion pro la <
Fine la Monda Kongreso de la Libera Penso en Parizo la 4-an de julio 2005 vocdonis mocion akompananta tiun historian eventon. Tiu ununura kaj kompleta mocio revokas ke la Esperanto ebligas la direktan interŝanĝon de ideoj, de spertoj kaj de informoj, kiu permesas ankaù la socian progreson antaùŝirmantala diversecan lingvistikon en la unueco, kiu ebligas egale la libereco de pensado. Tiu mocio substrekas antaùĝian sendenpendan, sennaciecan, alvieblan, justan karakterizaĵojn kaj ofertanta lingvistikan komunikilon inter la popoloj.
Tiel, tiu Internacia Lingvo ebligas la interŝanĝojn senlimoj kaj nuligi la lingvistikaj limoj tra ĝia racieco.
Ŝajnas tiamaniere, ke tiu lingvistika frateco estas mezo por akordiĝi kun humanistaj, ateistaj kaj laikaj valoroj, kaj laù tiu vidpunkto alpaŝi la solvon de mondiaj malordoj por loki la homa kiel esenca valoro de niaj nunaj kaj estontaj esperoj.
Okaze de la Nacia Kongreso de Metz ni alvokas la neesperantistajn liberpensulojn fari la paŝo de liberiĝi el naciaj lingvistikaj limoj kaj sin devontigi en la lernoservo de la Internacia Lingvo meze de asociaj grupoj historie kunligi al la Nacia Fedracio de la Libera Penso.
Ŝajnas ankaù necesa en la nuna hisroria ordo, ke la Nacia Federacio de la Libera Penso rezervas al Esperanto lokon en sia strukturo sub la formo de komissiono, por krei organizan spacon kaj helpi la lokaj, naciajn kaj internaciajn agadojn de la Libera Penso. Oni povos nomi tiun komissionon <
Nek dio, nek mastro. Ni dieu, ni maître.
Vivu la sociala, teren la klerikalaĉo. Vive la sociale, à bas la calotte.
Aprobita al plimulto (91 kontraù kaj 91 sindeenoj).